Podlewanie często małą ilością wody. Podlewanie często, małą ilością wody nawadnia tylko górne warstwy ziemi. Woda nie dociera do niższych warstw, przez co roślina nie buduje prawidłowego, mocnego, rozbudowanego systemu korzeniowego. Tworzy tylko płytki system korzeniowy, który jest bardzo wrażliwy nawet na lekkie przesuszenie. Jeśli liście maliny znajdują się w dziurach przypominających nakłucia, oznacza to, że jakiś szkodnik metodycznie zjada roślinę. Pomogą w tym środki zapobiegawcze, a także leczenie kultury specjalnymi preparatami. Podlewanie warzyw zimną wodą powoduje słaby wzrost wielu warzyw, przyczynia się do większego rozprzestrzeniania się chorób grzybowych, w wyniku czego zbiory są znacznie ograniczone. Wiele roślin zraszanych wodą, atakują choroby grzybicze, dlatego należy je podlewać zawsze u nasady, pod liście. Czy można podlewać warzywa woda z A jednak jest jedna subtelność, której nie można zapomnieć, niezależnie od odmian i warunków meteorologicznych. Fakt jest taki Podlewanie zimną wodą samej rośliny może wykonywać funkcję utwardzania, dostosowując sadzonki na zimno. Jednakże, pod korzeniem, płyn tej temperatury nie jest zalecany. Podlewanie warzyw - podstawowe zasady nawadniania. Lepiej podlewać rzadziej, ale obficiej – tak, aby podłoże zostało zwilżone na głębokość 10-15 cm. Podlewać należy małymi porcjami, żeby woda powoli wsiąkała w podłoże. Lekkie przesuszenie gleby stymuluje rozrost korzeni roślin. Wczesna powtarzająca się odmiana malin Avgustovskoe Miracle: opis, zdjęcia, filmy, recenzje. Cechy opieki: sadzenie, przycinanie, rozmnażanie, karmienie w celu Sadzenie odbywa się w suchy, ciepły dzień. Wskazane jest, aby taka pogoda była przez kilka dni przed i po lądowaniu. Sadzone podczas upałów liście zaczną wysychać. Jeśli sadzonki wyrosły w glebie, są wycinane z wąsów. Podczas uprawy w kubkach torfowych wąsy są również odcinane, kubki są wykopywane i przesadzane z nimi. a8P9. Na dobre plonowanie malin i uzyskanie owoców wysokiej jakości wpływa wiele czynników ( wybór stanowiska, przygotowanie gleby, zdrowotność plantacji, brak zachwaszczenia, zaopatrzenie w wodę i składniki pokarmowe, obecność owadów zapylających). Duże znaczenie ma także odmiana, materiał szkółkarski, metoda prowadzenia plantacji, zbiór owoców. Zakłada się, że maliny z uprawy polowej przeznaczone są głównie do mrożenia i przetwórstwa. W technologii produkcji należy uwzględnić maszynowy zbiór owoców. W polowej uprawie malin owocujących na tegorocznych pędach, w czasie jednego sezonu wegetacyjnego, następuje wzrost licznych pędów, zawiązywanie pąków kwiatowych, kwitnienie, wzrost i dojrzewanie owoców, a następnie przejście w stan spoczynku. W następnym roku cały cykl rozwojowy powtarza się. Wprowadzenie do uprawy w Polsce pierwszej odmiany owocującej na tegorocznych pędach, którą była ‘Polana’, a później ‘Polka’ sprawiło, że obecnie ta forma dominuje w uprawie. Przetwórcy zaakceptowali już przesunięcie skupu na okres późnoletni i jesienny. Wymienione odmiany pozwalają uzyskać mrożonki wyższej jakości. W uprawie owoców deserowych wydłużył się okres podaży, co jest istotnym czynnikiem rozwoju tego rynku. Korzyścią dla plantatorów jest możliwość zastosowania uproszczonego, mniej pracochłonnego, sposobu prowadzenia roślin oraz ograniczenie ryzyka, wynikającego z przemarzania pędów i przymrozków wiosennych, a także uszkodzeń powodowanych przez niektóre choroby (zamieranie pędów) lub szkodniki (kistnik malinowiec). Odmiany Oprócz odmiany ‘Polana’ i ‘Polka’, do uprawy w warunkach polowych z przeznaczeniem owoców do przetwórstwa, nadaje się ‘Polesie’. ‘Polana’ – uprawiana w Polsce ponad 20 lat, jest nadal godna polecenia, szczególnie do produkcji soków. Charakteryzuje się najwyższą plennością i najbardziej sztywnymi pędami spośród wymienionych odmian. Zbiór maszynowy owoców jest możliwy, chociaż utrudniony ze względu na dużą siłę potrzebną do oderwania owocu od dna kwiatowego. Zaletą tej odmiany jest odporność na wirusa krzaczastej karłowatości maliny, a wadą podatność na uszkodzenie korzeni, szczególnie przy nadmiarze wody w glebie. Zaleca się więc uprawę na podwyższonych zagonach, z możliwością kontrolowanego nawadniania. ‘Polka’ jest już znana i ceniona w wielu krajach świata. Uprawiana jest tam niemal wyłącznie pod osłonami jako odmiana deserowa. Szczególne cechy owoców to: atrakcyjny wygląd, smak, trwałość pozbiorcza i przydatność do transportu na dalsze odległości. W Polsce uprawiana jest głównie w polu, a większość owoców przeznaczana jest do przetwórstwa. Wadą tej odmiany jest podatność na wirusa krzaczastej karłowatości maliny, który może powodować rozpadanie się owoców oraz na choroby systemu korzeniowego. Dlatego celowa jest uprawa na podwyższonych zagonach z kontrolowanym nawodnieniem. Owoce można zbierać maszynowo, zwłaszcza przy sprzyjającej pogodzie. ‘Polesie’ w uprawie towarowej nie jest sprawdzona w takim stopniu jak wcześniej opisane odmiany. Ma duże owoce, ciemnoczerwone, nieco omszone, bogate w antocyjany i kwas elagowy. Są doskonałe na soki i przetwory wysokiej jakości. Odmiana ta może być porażana przez wirusa krzaczastej karłowatości maliny. Z dotychczasowych badań wynika, że zbiór maszynowy owoców jest utrudniony i zależny w dużym stopniu od pogody. Tylko z sadzonek kwalifikowanych Polowe plantacje malin prowadzone są zazwyczaj przez kilka do kilkunastu lat. Ważne jest więc, aby sadzonki były zdrowe, pozyskane w odpowiednim terminie i właściwie przechowane. Powinny więc pochodzić z kwalifikowanych, renomowanych szkółek. Tylko takie sadzonki są wolne od wirusów, zwłaszcza wirusa krzaczastej karłowatości, maliny lub chorób systemu korzeniowego. Odmiany maliny owocujące na tegorocznych pędach wchodzą późno w okres spoczynku, co wynika z równoczesnego wzrostu i owocowania roślin. W badaniach, przeprowadzonych przez pracowników SZD Brzezna i UR Kraków z odmianą ‘Polka’, wykazano, że najkorzystniejszym terminem wykopywania sadzonek jest przełom października i listopada. Wraz z wydłużającym się okresem przechowywania, szczególnie w niekorzystnych warunkach, następowało wyczerpywanie się substancji zapasowych. Sadzonki malin powinny więc być przechowywane w przystosowanej do tego celu chłodni. Plantacje można też zakładać późnym latem lub wczesną jesienią z sadzonek doniczkowanych, uzyskanych z odcinków korzeni. W SZD Brzezna w pierwszym roku owocowania uzyskano z rośliny średnio 0,8 kg owoców, co stanowi równowartość sadzonki. Uzasadnione jest więc zakładanie plantacji wyłącznie przy użyciu sadzonek kwalifikowanych. Stosowanie agrowłókniny Do uzyskania wysokiego plonu owoców, oprócz standardowych czynników plonotwórczych, może przyczynić się użycie białej i czarnej agrowłókniny. Białą agrowłókninę stosuje się do okrywania rzędów roślin od przedwiośnia do czasu, gdy pędy osiągną wysokość około 30 cm. W doświadczeniu przeprowadzonym w Wierzbicy Kolonii w 2009 r., pod wpływem tego zabiegu plon odmiany ‘Polka’ wzrósł o 27%, a owoce dojrzewały o 12 dni wcześniej. Czarna agrowłóknina może być użyta do ściółkowania gleby po obydwu stronach rzędu malin, z pozostawieniem wąskiej przestrzeni w rzędzie do wyrastanie pędów. Jest to szczególnie korzystne w uprawie malin na podwyższonych zagonach. Zabieg ten zapobiega zachwaszczeniu i stwarza roślinom korzystniejsze warunki wzrostu i owocowania (wyższa temperatura i bardziej stabilna wilgotność gleby). Prowadzenie plantacji Czasem korzystne może być prowadzenie plantacji z owocowaniem roślin na tegorocznych i dwuletnich pędach. Pozostawia się wtedy do owocowania dolną część pędu, która nie owocowała w poprzednim roku, a także pędy wyrastające w danym roku. W tym przypadku owoce dojrzewają od czerwca do przymrozków jesiennych. W SZD Brzezna plon owoców prowadzonej w ten sposób odmiany ‘Polka’ wzrósł o 26%. Niedogodnością tej metody jest konieczność wycinania pojedynczych pędów oddzielnie. Również okrywanie rzędów białą agrowłókniną jest niemożliwe. Zbiór – maszynowy czy ręczny Maliny z produkcji polowej przeznaczone są na ogół do przetwórstwa. Uzyskuje się za nie zazwyczaj niższą cenę niż za owoce deserowe. Dlatego zaleca się produkcję na dużą skalę. Produkcja może być ograniczana, pracochłonnością zbioru. Wielkość plantacji należy więc dostosować do możliwości zbioru ręcznego lub maszynowego. Z punktu widzenia optymalizacji kosztów produkcji szczególnie istotna jest wydajność z jednostki powierzchni, gdyż wyższy plon owoców wiąże się z niższymi kosztami jednostkowymi. Należy też wspomnieć o jakości owoców, co zazwyczaj ma wpływ na uzyskiwaną cenę. W uprawie polowej malin z przeznaczeniem owoców do przetwórstwa wzrasta znaczenie zbioru maszynowego. Spośród uprawianych w Polsce odmian owocujących na tegorocznych pędach, najbardziej do tego celu nadaje się ‘Polka’. Maszynowy zbiór utrudnia duże zagęszczenie liści, a szczególnie osłonięcie dużej części owoców przez duże liście. Ponadto w początkowym okresie zbioru, do otrząsania owoców trzeba użyć dość dużej siły, co może powodować zbiór niedojrzałych owoców z szypułkami. Dobrze byłoby, aby pierwsze dwa lub trzy zbiory wykonywane były ręcznie, a pozostałe maszynowo. Artykuł pochodzi z nr 10/2011 czasopisma "Owoce Warzywa kwiaty" Autor: Dr Jan Danek Sadowniczy Zakład Doświadczalny Brzezna Spis treści ✓✓ Kto i ile wody✓ Podziemne podlewanie truskawek✓ Automatyczne nawadnianie zrób to sam✓ Podlewanie malin✓ Podlewanie jabłoni - ile i kiedy?✓ Właściwe podlewanie: między suszą i powodzią✓ Podlewanie w nauce - jak naukowcy radzą podlewać?✓ Rodzaje nawadniania✓ Jak podlewać pomidory✓ Regularne podlewanie✓ Szybkość nawadniania w zależności od składu mechanicznego gleby✓ Co to jest podlewanie i zbiory w ogrodzie (porady czytelnika)✓ Co podlewać rośliny?✓ Każde warzywo ma swoje własne podlewanie✓ WODZIMY OGRÓD WARZYWNY: PROSTE ZASADY 5✓ JAK PRAWIDŁOWO PODLEWAĆ OGRÓD - WIDEO Podlewanie ogrodu: jak i ile jest w porządku - porady ogrodników Kto i ile wody Większość wody z roślin ogrodowych zużywa kapusta. Na przykład, podczas tworzenia wtyczki, potrzebuje 25-30 litrów na 1 metrów kwadratowych wody. Co więcej, powinna ona penetrować do głębokości co najmniej 30, patrz. Jeśli nie ma wilgoci, liście kapusty tracą swą turgorę, pojawia się na nich niebieskawy kwiat, a jeśli wtedy przywróci się wilgotność gleby, kapusta pęka. Dlatego gleba w ogrodzie nie powinna wyschnąć. W upale i suszy kapusta uwielbia posypywać. Do tego używam różnych tryskaczy. W umiarkowanych temperaturach rośliny są podlewane u nasady. Następna zupa jest ogórki. Podlewam je przed kwitnieniem raz w tygodniu, a gdy tworzą się zielone liście - co 3 dni, 2 wiadra wody na 1 m17. Lepiej podlewać rośliny na bruzdach (w otwartym terenie) lub za pomocą nawadniania kropelkowego. Przy słonecznej pogodzie podlewam łóżka po południu, rano pochmurno. Używam zraszania tylko do zwilżania powietrza i chłodzenia roślin w upale. Kiedy temperatura powietrza spada do XNUMX °, przestaję podlewać. Marchew od momentu pojawienia się pędów podaję wodę w postaci nawadniania kropelkowego raz na tydzień i pół (wiadra 3 wody na 1 m kw.). Kiedy nie ma wystarczającej ilości wody, marchewka lekko się zwija i przyciemnia liście. Rośliny okopowe w rezultacie stają się szorstkie i brzydkie. Przy silnej suszy marchew nie tworzy rośliny okopowej, ale raczej jest strzałą. Jednakże, gdy dojrzewają marchewki, nawadnianie jest stopniowo redukowane do zera, w przeciwnym razie marchewka pęka lub zarasta "brodą" cienkich nowych korzeni. Wszystkie rodzaje kapusty, ogórków i zielonych warzyw dobrze rosną przy wilgotności powietrza 85-90% i są bardzo wymagające podlewania. Groszek, marchew, cebula, rzodkiewka, papryka, bakłażan potrzebują wilgotności powietrza 75-80%, a pomidory - 65-70%. Jeśli powietrze i gleba nie są wystarczająco wilgotne, kapusta nie tworzy widelców ani głów, rzodkiewka staje się drzewna, rzuca strzałę kwiatową, kwiaty i jajniki spadają z warzyw owocowych, a goryczka pojawia się w uprawach korzeniowych i sałacie. У pomidory z brakiem wilgoci liście kurczą się, zwijają i sklejają. Kwiaty i jajniki opadają, owoce powoli rosną i dojrzewają, nierównomiernie zabarwione. Pomidory najlepiej reagują na poranne nawadnianie (do 12 h). Ale mam to tylko na kilku łóżkach. Dlatego podczas podlewania pod korzeniami węża, staram się nie odsłonić korzeni i wlać tak, aby plamy z cząstkami gleby nie spadły na liście. Spryskaję tylko na otwartym terenie i tylko w suszy. W przeciwnym razie może wywołać rozwój chorób. Zanim pojawią się pierwsze kwiaty, podlewam pomidory raz w tygodniu (30 litrów na 1 m2), następnie zwiększam interwał do 10-12 dni, aw sierpniu ograniczam nawadnianie do minimum. Pieprz i bakłażany Ja także obficie i częściej podlewam wodę na początku sezonu wegetacyjnego, a po uformowaniu owocu podaję wodę (u nasady) raz na tydzień i pół wiadrom 1,5 na 1 mkw. Pieprz, w przeciwieństwie do bakłażana, reaguje pozytywnie na skrapianie w upale. Cebula i szalotkapodczas gdy pióro rośnie, podlewa się umiarkowanie (20 litrów na 1 m kw.). Kiedy tworzą się ich głowy, potrzebują więcej wody (35 litrów na 1 m2), ale zatrzymuję podlewanie na miesiąc przed zbiorem cebulek. ziemniaki Wodę przed kwitnieniem z węża wzdłuż bruzd raz w tygodniu (dla wiaderek 2 dla 1 sq. M). Następnie łóżka muszą być ściółkowane skoszoną trawą lub sianem. Podlewanie buraków na bruzdach 4 razy w sezonie (20-25 litry wody na 1 sq.). Najlepiej zrobić to wczesnym rankiem (przed 10) lub o zachodzie słońca. Jednak w suszy zwiększa się podlewanie, ponieważ buraki mogą trafić do kwiatów lub dać małe, nieestetyczne warzywa korzeniowe. Pojedyncza dawka wody do dyni na początku sezonu wegetacyjnego Wiadra 0,5 na 1 mkw. Następnie zmniejszyć szybkość podlewania o jedną trzecią. Kiedy roślina kwitnie, raz na tydzień i na pół (w ujęciu 2), wlej 10 1 u nasady i na miesiąc przed zbiorem całkowicie zaprzestajemy nawadniania. © Moscow region. Podziemne podlewanie truskawek Osiem lat temu, kiedy kupiliśmy działkę ogrodową, mój mąż wykonał podziemny system nawadniania. Oczywiście opcja najbardziej budżetowa. Nadal działa, chociaż, szczerze mówiąc, nie jest tak doskonały, widzisz, niektóre dziury są już zatkane. A system jest niezwykle prosty. W najpopularniejszych rurach polietylenowych o średnicy 20 mm z obu stron wierci się małe otwory. Ponieważ rury boją się słońca, wykopali je pod malinami i truskawkami na głębokość 10-15, patrz. A z góry wciągnięto czarną nie-folię: nie trzeba nawet chwastów. Aby zapobiec zatkaniu rur, wykonano prosty filtr wykonany z tkaniny lutrasilowej (stosowano nawet skrawki). Takie są ekonomiczne geowłókniny. Raz na tydzień pozwalamy 3owi na wodę, przez półtorej godziny, i to wystarczy. No cóż, stosuję nawóz za pomocą konewki: to od nich węże najszybciej "zarastają" śluzem. © O. Spirina Kaługa region. Zakupiony system nawadniania kropelkowego zaczął blokować pompę powrotną. Oznacza to, że podlewanie nie ustało, a rośliny musiały pilnie nauczyć się pływać. Po dokładnym przestudiowaniu projektu zdałem sobie sprawę, że przyczyną problemu był wąż. Przychodzi trochę ciepła - i po prostu kompresuje ciśnienie wsteczne po zatrzymaniu nawadniania. Fakt, że „pofałdowany” i biegnie wzdłuż belki go nie uratuje. Szperali w Internecie i co z tego? Okazuje się, że ludzie mieli już taki problem. Rozwiązanie okazało się proste - pofałdowanie zastąpiono wężem wysokociśnieniowym. Teraz, przy każdej pogodzie, system działa jak zegarek. © Kursk region Automatyczne nawadnianie zrób to sam Myślenie o tym, jak zrobić automatyczne podlewanie. Najpierw zainstalowałem zakupiony gotowy zestaw „AquaDusya”. Nie nazwałbym go jednak idealnym. W szczególności nie można kontrolować ilości wody wlewanej raz pod roślinę. Nie byłoby to jednak krytyczne, gdyby po bardzo nieistotnym czasie mojej nieobecności system po prostu nie zamówił długiego życia - nie wyłączał nawadniania na czas. A ponieważ beczka, z której system pobiera wodę, jest automatycznie napełniana, podlewanie nie trwało 40 minut, ale co najmniej 6 godzin. Dopóki krewni nie zauważyli, że coś jest nie tak i nie wyłączyli jej ręcznie, pod każdym krzakiem pomidora wlano około 24 litrów zimnej wody woda Nie chcąc uzależniać uprawy od kaprysu nieprzewidywalnego systemu w przyszłości, postanowiłem sam zbudować coś podobnego (ale bardziej niezawodnego). Zegar do nawadniania GA-321 został zakupiony. Działa na dwóch bateriach AAA i wytwarza tyle programów 16: możesz wybrać dzień nawadniania, czas trwania i czas. Szykowny zestaw! To prawda, jest jedna komplikacja, a jest nią GA-321: działa idealnie przy ciśnieniu wody w układzie 1 kg / cm2 (i jest to 10 m słupa wody). Jednak nawet przy ciśnieniu wody z wysokości 1,8 m zawór wewnętrzny otwiera się i zamyka dość równomiernie. Ale nadal ustawiłem lufę na wysokości 2 m, a sam licznik - nisko, blisko ziemi. Ta technika zwiększyła słup wody o prawie metr do 2,7 m. Więc zegar wylewa 6 litrów wody na minutę. Nawiasem mówiąc, nowy model timera, GA-322, może już działać przy dowolnym ciśnieniu, nawet jeśli lufa znajduje się 10 cm nad zakraplaczem. Sam to sprawdziłem - to naprawdę działa! Jednak żaden z tych timerów nie ma ochrony przed deszczem, dlatego umieszczając je na wolnym powietrzu, konieczne jest wykonanie dla nich „dachu”. W beczce woda pochodzi z domowych kanalizacji, poziom wody w beczce wspiera i reguluje zawór z muszli klozetowej. Nowy system okazał się bardzo zadowolony, a intensywność nawadniania jest teraz regulowana przez głównego agronoma (małżonka). Na otwartym terenie stworzyłem również podobny system nawadniania (opryskiwacze były włączane z timera), ale potrzebuję osoby, aby go uruchomić ... lub musimy dodać czujnik deszczu do obwodu. System wyłącza się automatycznie. Elektronika timera okazała się wysoce niezawodna. Eksperymentowałem ze zużytymi bateriami solnymi (generalnie wkładam do systemu tylko baterie alkaliczne - są one bardziej trwałe i niezawodne). Tak więc na dwóch bateriach solnych, z których panel alarmowy samochodu już odmówił działania, zegar GA-321, chociaż pokazywał ikonę niskiego poziomu baterii, ale działał. Tak, po włączeniu i wyłączeniu nawadniania wskaźnik zgasł, ale pojawił się ponownie, gdy tylko elektronika przestała działać z silnikiem zaworu. Programy i czas nie zostały zresetowane. Dopiero gdy napięcie spadnie poniżej 2,2 V ikona baterii błysnęła na ekranie, a nawadnianie, w tym ręczne włączenie, zostało zablokowane. Ogólnie rzecz biorąc, teraz w moim ogrodzie istnieje kilka takich systemów nawadniania. Minimalne zużycie baterii to tylko dwie baterie alkaliczne na sezon dla systemu wyposażonego w GA-321. © Moscow region. Odnośnik według tematu: System nawadniania kroplowego zrobić to sam: urządzenie i rysunek Podlewanie malin Mój projekt do podlewania nie zajmuje dużo miejsca na budowie, jest łatwy w produkcji, łatwy w użyciu i odpowiedni dla prawie wszystkich roślin. Najpierw zainstalowałem metalowy pojemnik na wysokim stojaku, a woda przeszła przez grawitację. Obniżyło to koszty pracy, ale zwiększyło czas podlewania. Musiałem wprowadzić poprawki. Konieczne było podlewanie krzewów malinowych. Rosną wzdłuż płotu w jednym rzędzie długości 6 m, a teraz biorę z nich wiadro jagód. Po obu stronach granicy malin kraty z rozciągniętymi między nimi drutami. Drewniany blok 13 o wysokości 1,5 m (patrz rys.) Przymocowany jest do górnej części kratki. Na końcach prętów na górze są przybite dodatkowe poprzeczne pręty 3, 4, 5. Ich długość jest równa szerokości "ścieżki malinowej". To właśnie w tych barach zainstalowałem konstrukcję do nawadniania. Są to dwie długości 4-metrowe rur polipropylenowych 2 i 9 o średnicy zewnętrznej 45 mm. Są one zamocowane na prętach 3, 4, 5 z zaciskami 6. Z jednej strony rury te są zamknięte za pomocą wtyków 1 i 8, a po przeciwnej stronie jest podłączony do nich wąż irygacyjny. Otwory wiertnicze 15 cm o średnicy 1,5 mm są wiercone z obu stron wzdłuż osi rur. Są przesunięte o kilka stopni pod kątem względem poziomej osi rury. Taka prosta technika pozwala na przesunięcie paska irygacyjnego w prawo i lewo, obracając rury o 180 ° wokół osi. Rura 2 jest kontynuacją rury 9, a woda jest dostarczana do niej przez dodatkową metalową rurę 7 o średnicy 1 / 2. Woda w systemie pochodzi z pompy typu "Kid", tak że liczba otworów, a także ich średnica zostały wybrane eksperymentalnie. W przypadku użycia mocniejszej pompy rura 7 może nie być potrzebna, w takim przypadku rura polipropylenowa 9 jest bezpośrednio połączona z rurą 2. Rzucam rząd malin w części: najpierw, odcinek A z rurką 9, a następnie część B, przełączając przewód 12 na rurę 7 podłączoną do rury 2. Woda przepływająca przez liście i gałęzie rozłożona jest równomiernie. W przypadku upraw ciepłolubnych woda ze studni nie może być używana, lepiej jest zainstalować zbiornik, który będzie ogrzewany przez słońce. © Biysk Odnośnik według tematu: Jak podlewać kwiaty w czasie wakacji Podlewanie jabłoni - ile i kiedy? Niektórzy ogrodnicy podlewają drzewa, szczególnie bez zastanowienia, po prostu wrzucają wąż pod jabłonią i wlewają wodę, aż przestanie się wchłaniać, to znaczy robią bagno bezpośrednio przy pniu drzewa. Okazuje się, że daliśmy wodę, ale nie ma powietrza - korzenie duszą się. To jest złe Ponadto większość korzeni żywieniowych jest bliżej rzutu korony. W związku z tym konieczne jest, aby woda nie wokół pnia, ale wokół całego drzewa, bliżej miejsca, gdzie kończy się skrajne gałęzie drzewa. W ostatnich latach podlałem wiele roślin w moim ogrodzie bardzo wygodnym domowym podlewaniem - jak to nazwałem. Dzięki temu urządzeniu nawadnianie stało się bardziej ekonomiczne, znacznie poprawiono wydajność i jednorodność nawadniania. Urządzenie jest proste i można je łatwo wykonać samodzielnie. Wziąłem zwykły polietylenowy wąż do irygacji o długości 5-8 m (wzdłuż rzędów truskawek w ogrodzie) i robiłem dziury nagrzanym gwoździem lub drutem o średnicy 2-2,5 mm co 40-50 cm. Ważne jest, aby otwory były umieszczone ściśle w jednej linii - wtedy podlewanie jest jednolite. Jeden koniec irygatora został przykryty drewnianym korkiem (można również zapętlić trójnik). Podczas podlewania rozrzucam irygator w kółko wokół jabłoni w odległości 1-1,5 m od pnia z lekkim przechyleniem otworów w kole i otwieram wodę - podlewanie zbliża się do pnia. Po pewnym czasie przekręcam wąż na zewnątrz koła - równomierne podlewanie fontannami już zbliża się do krawędzi korony. Podlewam również inne rośliny. Na przykład, podlewając truskawki, maliny, ogórki, rozciągam urządzenie wzdłuż rzędu na ziemi, łączę jeden koniec z rurką do węża, który przynosi wodę ze zbiornika, a drugi koniec zamykam drewnianym korkiem i otwieram wodę. Regulując ciśnienie wody i nachylenie otworów, mogę podlać ją małymi fontannami lub bezpośrednio do ziemi, obracając wąż z otworami w dół. Po każdym podlewaniu konieczne jest zmniejszenie parowania. Chwytam ziemię okruchami torfu, obornikiem, trocinami. I dzień po podlaniu też się zwalniam. © F. Khalilov, amator ogrodnik Republika Tatarstanu Zobacz także: Jak podlewać teren i ogród, krzewy i warzywa Właściwe podlewanie: między suszą i powodzią Aby uniknąć spływu powierzchniowego lub stagnacji wody z nawadnianiem kroplowym, możesz, jeśli nie przekroczysz prędkości nawadniania (ponad 250 m 3 / ha). Jednak podczas podlewania w małych normach korzenie roślin znajdują się w górnej warstwie gleby. Dlatego, zmniejszając szybkość nawadniania, konieczne jest zwiększenie liczby irygacji. Unikaj osuszania dolnych warstw gleby, powodzenia, naprzemiennego podlewania w małych dawkach z obfitą wilgocią. Ważne jest również, aby pamiętać, że przy stosowaniu nawadniania kroplowego o niskiej dawce, nawet niewielka przerwa w systemie nie powinna być dozwolona, ​​ponieważ doprowadzi to do przesuszenia warstwy korzeniowej, opóźnienia wzrostu roślin, a nawet ich śmierci. Tak więc, obliczając szybkość nawadniania, konieczne jest poznanie wilgotności strefy korzeniowej. Istnieją trzy stopnie wilgotności gleby: wilgocią, w której woda w glebie jest tak mała, że ​​korzenie roślin nie mogą jej wchłonąć, a rośliny wyschną; maksymalna wilgotność (PPV), gdy wszystkie naczynia włosowate są całkowicie wypełnione wodą, w wyniku czego korzenie gniją; najmniejsza pojemność wodna (HB), która zapewnia optymalną proporcję powietrza i wilgoci w glebie. W obszarach większych niż 0,5 ha wilgotność gleby określa się metodą laboratoryjną lub za pomocą tensjometru (wilgotność gleby 80% НВ odpowiada odczytom tensometru 0,035-0,043 MPa i 85% HB - 0,026-0,034 MPa). W ogrodach na mniejszym obszarze użyj domowego miernika wilgotności lub skup się na stanie roślin. Jeśli nie można dokładnie obliczyć szybkości i czasu nawadniania, należy przestrzegać zasady, że w przypadku nawadniania kropelkowego na obszarach o klimacie umiarkowanym średnia szybkość nawadniania wynosi 15-20 l / m25, na południu - 30-10 l / m12. W przypadku braku opadów, zwykle w regionach centralnych i na Syberii, przerwy między nawadnianiem wynoszą 6-8 dni, na południu XNUMX-XNUMX. Rośliny podadzą dokładny czas następnego podlewania. Jeśli ich liście są elastyczne, chłodne w dotyku, bogate w kolory, łamliwe i wytwarzają charakterystyczny ostry dźwięk po zgięciu, podlewanie nie jest konieczne. Więdnięcie końców liści jest sygnałem potrzeby podlewania nie później niż dwa dni później. Wyblakłe na środku talerze, z niebieskawym odcieniem, liście wskazują, że podlewania nie należy odkładać na dłużej niż jeden dzień. Jeśli liście roślin więdną, konieczne jest natychmiastowe podlewanie. Ciepłe w dotyku i całkowicie letargiczne, jak szmata, liście wskazują na głód wodny roślin, przez co nawet jeśli pilnie podlejesz łóżka, zostaną utracone do jednej trzeciej plonu. Pamiętaj tylko, że stan fizjologiczny roślin określa się od 7 do 10 godzin lub od 18 do 20 godzin. © agronom-meliorator Podlewanie przez naukę - jak naukowcy zalecają podlewanie? W warunkach przemysłowych szybkość nawadniania jest obliczana według pewnych formuł. Tak więc, w zależności od składu mechanicznego gleby, normę oblicza się zgodnie ze wzorem ANKostyakova: m = 100N (B0-C) m-unv0(100-b) (gdzie m jest wskaźnikiem nawadniania, m3/ ha; y - gęstość zwilżonej warstwy gleby, t / m3; H - głębokość wilgotności gleby lub strefa występowania większości korzeni, m; - planowana wilgotność gleby po nawadnianiu,% masy suchej gleby; B - wilgotność gleby przed nawadnianiem,% suchej gleby; b - wilgotność gleby,% PPV). Potrzebę nawadniania określa również wzór: E = M + 10хОс (gdzie M to użyteczne źródło wody w warstwie gleby, m3/ ha; 10 - przeliczenie rezerwy wilgoci w żądanej warstwie gleby, m3 / ha; Ос - ilość opadów w okresie rozliczeniowym, mm; E - zużycie wody przez kulturę w okresie rozliczeniowym, m3/ ha) Aby obliczyć interwał między nawadnianiem (T), użyj wzoru T = E / Kt x t0 (gdzie E to użyteczne rezerwy wilgoci i opady; t0 - średnia dzienna temperatura między nawadnianiem; Kt - biofizyczny współczynnik przepływu wody, m3/ ha na 1 ° (podane w agrofizycznych podręcznikach referencyjnych). W warunkach środkowego pasma akceptowane są następujące współczynniki (l / m1 na 1,8 °): dla kalafiora i wczesnej białej kapusty (odpowiednio, zgodnie z trzema fazami wegetacji) - 2,4, 2,2 i 2; późna kapusta - 2,2, 1,8 i 1,8,2; dla stołówki z marchewką i burakami -1,8 i XNUMX). Odnośnik według tematu: System nawadniający dla szklarni z podgrzewaną wodą wykonuj to sam PRZYKŁAD POPRAWNEJ OBLICZENIA WODY. Gleba jest średnio gliniasta. Przydatne rezerwy wilgotności (80% PPV) = 225 m3/ Ha, 25 i 27 Czerwiec spadł 12,5 mm opadów, a średnia dzienna temperatura powietrza w tym okresie wynosiła 21 °, a współczynnik biofizyczny wynosił 2,4 m3/ ha o 1 °. (225 + 125): 2,4 × 21 = 6,94 Tak więc trzeba podlać kapustę po 7 dniach. Jeśli chodzi o głębokość nawilżenia w okresie od wschodu do początku formowania się plonów, podczas uprawy warzyw w strefie mokrej na glebach bielicowych i przy bliskim poziomie wód gruntowych, liczba ta wynosi 0,2 m, a gdy plon jest uformowany - 0,3 m. strefy suche i jałowe (na południu kraju korzenie roślin wnikają na wielkie głębokości, zwłaszcza na żyzne gleby), głębokość nawilżania podczas uprawy roślin warzywnych dostosowuje się do 0,3 m podczas wzrostu, aw kolejnych okresach do 0,4 m. Rodzaje nawadniania Ale podlewanie może się różnić w zależności od przeznaczenia. Tak więc, odróżniają one doładowywanie wody, przedsiewne lub przed sadzeniem, sadzenie, prowokację, wegetację, odświeżanie, mycie i inne irygacje. Ładowanie wilgoci jest praktykowane w celu uzupełnienia rezerwy wilgotności gleby i zwykle odbywa się jesienią lub wiosną. Różnią się dość obszerną normą podlewania - 8-10 wiader na 1 km kw. m (zwane dalej wiadrami 10-litrowymi). Równolegle z nasyceniem gleby wilgocią nawadnianie, zwłaszcza przeprowadzone późną jesienią, przyczynia się do wypłukiwania soli z gleby. Dlatego często nazywane są spłukiwaniem. Nawadnianie przedsiewne, jak sama nazwa wskazuje, odbywa się przed zasiewem nasion, a może to nastąpić wiosną, latem i jesienią. Są Podczas zraszania ważne jest, aby woda nie sprowadzała liści na ziemię, co może negatywnie wpłynąć na zdrowie roślin. Benno potrzebował, gdy siew odbywa się za pomocą małych nasion. Ponieważ zazwyczaj są one zakopywane w górnej warstwie gleby, ważne jest, aby nie był suchy przez czas potrzebny do kiełkowania. W przeciwnym razie nasiona kiełkują powoli, na łóżkach powstają łyse plamy. Aby nawilżyć glebę przed zasiewem, wystarczy wiadro 3-4 na kwadrat 1. m W tym samym celu należy przeprowadzić nawadnianie przed sadzeniem - nawilżyć glebę przed sadzeniem sadzonek. Tutaj wskaźnik zużycia wody jest wyższy - 5-6 wiader na 1 km kw. m Te dwa rodzaje są znacznie lepsze niż nawadnianie po zasiewie - są stosowane tylko wtedy, gdy z jakiegoś powodu nie było możliwe zwilżenie gleby przed siewem. Nawadnianie posiewowe odbywa się przez zraszanie bardzo małymi kroplami, jak w aerozolach. Za 1 kwadrat. m wydać 2-2,5 wiadra wody. Ale glebę należy codziennie zwilżyć, aż pojawią się sadzonki. Podlewane są nie tylko rośliny uprawne, ale także chwasty. Takie nawadnianie nazywa się prowokujące i są przeprowadzane w celu zmuszenia dzikich roślin do kiełkowania, a następnie zniszczenia ich na wczesnym etapie - w fazie białej nici. Można to zrobić wiosną, latem i wczesną jesienią. Ale nadal istnieje główny rodzaj nawadniania, który ma na celu zapewnienie roślinom wilgoci. Nazywa się to wegetatywnym i przyczynia się do rozwoju zarówno roślin, jak i ich owoców. Normy nawadniania i liczba takich nawodnień zależą od warunków pogodowych, rodzaju upraw, mechanicznego składu gleby i metody nawadniania. Nawadnianie odświeżające jest stosowane w upalne dni i ma na celu obniżenie temperatury powietrza i zwiększenie jego wilgotności w bezpośrednim sąsiedztwie ziemi. Są one przeprowadzane metodą zraszania w południe. Szybkość nawadniania jest niewielka - około pół wiadra na 1 km kw. m. Nawadnianie jest szczególnie przydatne w przypadku wszystkich rodzajów kapusty i ogórków. Biorąc pod uwagę fazy wzrostu W różnych okresach wegetacji rośliny wymagają różnych ilości wody. Ważny jest również rodzaj uprawianych roślin. Kapusta szczególnie potrzebuje wilgoci, gdy nalewa się głowę kapusty. Rośliny okopowe (marchew, buraki, pasternak, pietruszka, seler) są potrzebne głównie w pierwszej połowie sezonu wegetacyjnego, kiedy układ korzeniowy, zdolny do wydobywania wody z głębszych warstw ziemi, jest układany. Warzywa składające owoce zewnętrzne (pieprz, pomidor, ogórek, bakłażan) należy podlewać podczas owocowania. Rośliny cebulowe wymagają wilgoci w okresie intensywnego wzrostu liści. Aby uzyskać standardową jakość wody studziennej, należy ją wlać do beczki i bronić w temperaturze 20-25 stopni 2-3 dnia. Aby nawodnić wodę delikatnie zebrać, starając się nie podnosić wytrąconego na dnie soli. Woda nie jest używana do końca, dno powinno być 10-15, patrz Ta pozostałość wylewa się poza ogród. Ile wody potrzebują rośliny? Zgodnie z zapotrzebowaniem na wodę rośliny warzywne dzielą się na cztery grupy. W pierwszej grupie znajdują się rośliny ziołowe: wszelkiego rodzaju kapusta, rzodkiewka, rzodkiewka, sałata, szpinak, koper, seler, zielona cebula. Mają stosunkowo słaby system korzeniowy z powolnym wchłanianiem wilgoci, a jednocześnie potężny aparat do liści, przez który woda dość szybko odparowuje do atmosfery. Aby uzyskać wysoką wydajność tych upraw, podlewanie powinno odbywać się w małych porcjach (3-4 wiadra na 1 m4), ale często wystarczająco często - co 5-XNUMX dni. W drugiej grupie są rośliny warzywne, które choć wymagają wilgoci, konsumują ją raczej oszczędnie. Ten ogórek, cebula, czosnek, bakłażan, papryka, pomidor. Podlewaj te rośliny każdego dnia 6-7, używając wiadra wody 4-5 dla kwadratowych metrów 1. m W trzeciej grupie - rośliny umiarkowanie spożywające wodę: buraki stołowe, marchew, cukinia, ziemniaki, fasola, szparagi, rabarbar, chrzan. Można je podlewać co 10-15 dni w tempie 7-8 wiader na 1 km kw. m W czwartej grupie - rośliny najbardziej odporne na suszę - arbuz, melon, dynia. Wystarczy je podlewać co 15-18 dni, ale w dużych porcjach - 8-9 wiader na 1 kwadrat. m Jakość wody jest ważna dla nawadniania. Najlepsze jest deszcz, staw i woda rzeczna, jeśli nie są zanieczyszczone ściekami. Woda ze studni zwykle zawiera dużo soli, co może powodować depresję roślin i zanieczyszczenie gleby niepotrzebnymi pierwiastkami. Zasadniczo na początku sezonu wegetacyjnego roślin z systemem korzeniowym, który jeszcze się nie uformował, tempo nawadniania jest niskie - wystarczy zwilżyć glebę do głębokości 20-30 cm (2-3 wiadra na 1 m60). W miarę wzrostu głębokość nawilżania stopniowo wzrasta do 70-4 cm, co wymaga 6-1 wiader na metr kwadratowy. m © Anatoly Vladislavovich Tymoszenko. Smoleńsk, region Rudnya Jak podlewać pomidory Pomidory nie boją się ciepła tylko wtedy, gdy gleba jest dobrze nawodniona. Dzięki temu liście silnie odparowują wilgoć, a tym samym chłodzą. Przy wystarczającym podlewaniu pomidory mogą rosnąć i owocować skutecznie nawet w temperaturach 32-35. Pomidory powinny być podlewane u nasady, kierując strumień na środek nawy. W tym samym czasie nie można umyć ziemi wodą i zetrzeć korzeni, a spray nie powinien spaść na liście i owoce. Podlewanie najlepiej wykonywać rano. Temperatura wody w ciepłej i ciepłej pogodzie powinna być umiarkowanie wysoka, ale nie niższa niż 25, a jeśli jest zimna, woda powinna być podgrzana do 30 stopni. Victor M. Zhvalevsky. Region homelski, Mozyr Regularne podlewanie Początkujący mieszkańcy lata często myślą, że główną trudnością w podlewaniu jest dostarczanie wody na miejsce i dalej wzdłuż łóżek i nasadzeń. W rzeczywistości o wiele ważniejsze jest wiedzieć dokładnie: co, jak, kiedy i jaką wodę do wody. Mój mąż i ja mamy dom z ogrodem, uprawiamy dużo warzyw. Ale nie nauczyliśmy się tego od razu, zajęło dużo czasu zrozumienie, że dobre zbiory zależą między innymi od właściwego podlewania. Ogórki bardzo lubią wilgoć, podlewamy je w ilości 5 litrów na 1 na XNUMX km kw. m. Przed kwitnieniem podlewaj ciepłą wodą (dokładnie nawilżając cały ogród) tylko rano, podczas kwitnienia i owocowania - tylko wieczorem. Kapusta Podlewam go na liściach co 3-4 dni (w upale - raz na 2 dni), a gdy powstają widelce - co drugi dzień. Ściśle przestrzegam tego harmonogramu, ponieważ nieregularne podlewanie prowadzi do pękania głów kapusty, a przy nadmiarze wilgoci może wystąpić śmierć korzeni. 2-3 tygodnie przed zbiorem przestaję podlewać. Dynia podlewać nie często, ale obficie. Cukinia Parują dużo wilgoci, więc podlewam ją co 3 dni - wiadro wody dla każdej rośliny, starając się nie dostać na liście i łodygi. Papryka uwielbia obfite podlewanie u nasady, ale zawsze z ciepłą wodą! Pomidory są podlewane rano u nasady wodą, ale nie jestem gorliwy, ponieważ nadmiar wilgoci może prowadzić do chorób lub pękania owoców. 2 tygodnie przed końcowymi zbiorami, podlewanie jest zatrzymane. Marchew Brak wilgoci wpływa na powstawanie nieregularnych plonów korzeniowych i kurczą się one od przelewania. Wodę z ciepłą wodą co najmniej raz w tygodniu (częściej w upale), a robię to w kilku krokach, aby wilgoć sięgała jak najdalej do ziemi. Buraki Ona jest nieuprzejma w suszy. Podlewam go pod korzeń i na liście co najmniej raz w tygodniu. Fasola potrzebuje rzadkiego, ale obfitego podlewania: bardzo mocno potrzebuje ciepła. Antonina M .. Art. No. Terytorium Platnirovskaya Krasnodar Szybkość nawadniania w zależności od składu mechanicznego gleby Gleba Szybkość nawadniania (l / 10 m2) z głębokością wilgoci, cm 20 30 40 Sandy glina 7,5-12,5 12,5-20 17,5-27,5 Lekka glina 12,5-17,5 17,5-27,5 22,5-35 Średni glina 15-22,5 22,5-32,5 27,5-40 Ciężka glina 17,5-25 25-37,5 32,5-47,5 Co to jest podlewanie i zbiory w ogrodzie (porady czytelnika) Wydajność zależy najpierw od podlewania Wydajność upraw warzyw i owoców w dużej mierze zależy od prawidłowego nawadniania (na przykład w squashie, jeśli obserwuje się reżim irygacji i opatrunek, wskaźnik ten może zwiększyć czasy 4). Ważne jest, aby rośliny zawsze otrzymywały dokładnie tyle wilgoci, ile potrzebują w każdym okresie rozwoju. Jednak różne kultury należy podlewać na różne sposoby. OGÓLE Przed pojawieniem się kwiatów na rzęsach ogórka, podlewaj rośliny rano (do 10 h) 1-2 raz w tygodniu, używając 5-10 l wody na metr kwadratowy 1. m i zwilżyć glebę na głębokość 10-15, patrz. Umiarkowane podlewanie opóźnia wzrost masy zielonej, ale stymuluje owocowanie. 8 Podczas kwitnienia, tworzenia jajników i tworzenia owoców ogórki należy podlewać wieczorem 2-3 razy w tygodniu. Pamiętaj, aby ogrzać wodę na słońcu do 23-25 ​​° oraz przy chłodnej, ale suchej pogodzie - możesz specjalnie podgrzać ją w wannie, aby roślina nie odczuwała stresu z powodu zimnej wody. Zwiększ zużycie do 10-15 litrów na 1 kwadrat. m. Lepiej podlewać rzadziej, ale bardziej obficie. Aby nawilżyć glebę pod roślinami należy nie tylko w pobliżu łodygi, ale także wokół nich w promieniu 0,5-0,7 m, ponieważ system korzeniowy ogórków jest powierzchowny, rozciąga się na całej szerokości. W czasie upałów możesz wykonać dodatkowe odświeżające podlewanie (5 litrów na 1 metrów kwadratowych) i posypać liście ogórka, ale upewnij się, że są suche w nocy. Ponieważ gleba na powierzchni szybko odparowuje wilgoć, a z głębi rośliny nie można uzyskać wody, podlewanie powinno być regularne. Gdy gleba wyschnie, jajnik ogórka zginie, a rosnące owoce staną się gorzkie lub z czasem zamieni się w żółte jądra. POMIDORY Podczas sadzenia sadzonek pomidora w otwartym terenie lub szklarni, należy wlać 1 1 ciepłej wody (25 °) do każdej studzienki. Potem przez jakiś czas nie trzeba go w ogóle nawadniać, a następnie podlewać 1 raz w tygodniu rano, używając 20-25 l wody dla kwadratów 1. m na głębokość 20, patrz. Niech dysza będzie ściśle pod korzeniem (w dołkach lub rowkach), zapobiegając spadkowi liści, Szczotki kwiatowe do aplikacji 8 redukują zużycie wody do 10-15 litrów na kwadrat 1. m, tak, że łodygi nie są rozciągnięte, a liście nie rosną. Podczas tworzenia konsumpcji owoców, wręcz przeciwnie, zwiększ do 25-30 litrów na kwadrat 1. m, w przeciwnym razie rośliny mogą stracić część jajnika. Upewnij się, że gleba jest namoczona przez wilgoć do 25-30, patrz. Łatwo to sprawdzić, wykopując ziemię za pomocą łopaty. Jeśli woda nie wnika dobrze, wówczas należy przekłuć łóżka. Służy do nawadniania temperatury wody w pomidorach 18-22 °. W zimne dni podgrzej ją do 30 °. Kiedy owoce zaczną dojrzewać, w upalne dni zapewnij im minimalne podlewanie - według 5 litrów na kwadrat 1. Po deszczu nie warto dodatkowo zwilżyć gleby: owoce mogą pękać, stać się wodniste (dzięki czemu będą przechowywane przez krótki czas) lub zarażą się późną zarazą. PITCHES Od momentu siewu i aż do powstania jajnika na biczach cukinii, 1 powinien być podlewany przez rośliny raz w tygodniu rano w otworach u nasady. Poświęć w tym samym czasie na 25-30 l wody na kwadrat 1. m do xnumx w głąb. Staraj się, aby krople nie spadały na liście, a zwłaszcza na kwiaty, w przeciwnym razie zapylenie będzie trudne. Podczas formowania owoców podlewaj rośliny wieczorem 2-3 razy w tygodniu, wlewając 20-25 litrów wody na 1 m20. m. Zwilżyć warstwę gleby o 25–22 cm. Aby zapobiec erozji gleby i odsłonięciu powierzchniowego systemu korzeniowego, użyj konewki z dyszą rozpylającą. Woda do nawadniania powinna być ciepła - 25-45 °, a w chłodne dni - do XNUMX °. Malina Pierwsze podlewanie malin należy spożyć pod koniec maja, wydając na X X ciepłe wody 20-25 l na kwadrat 1. m głębokość sadzenia 30-35 patrz. Przed tym nie zapomnij usunąć nadmiernego wzrostu korzeni. W czerwcu-lipcu podlewaj rośliny dwa razy w miesiącu, za każdym razem używając 25-35 l. W sierpniu, jeśli miesiąc okaże się suchy, maliny będą miały wystarczającą ilość litrów wody 20-25 na kwadrat 1. m Wieczorem podlewaj rośliny przez zraszanie, to znaczy przez liście przez wąż lub konewkę ze zraszaczem na końcu. Ale możesz także skierować wodę do wykopanych bruzd w odległości 40 cm od krzaków po obu stronach rzędu malin. Głębokość bruzd wynosi 10-15 cm, a następnie należy je posypać ziemią. Podczas dojrzewania owoców, upewnij się, że gleba nie jest nadmiernie zwilżona (w deszczową pogodę, możesz pominąć planowane nawadnianie), ponieważ jagody staną się niesłodzone z nadmiaru wilgoci, zaczną się kruszyć z gałęzi. Z przesuszoną glebą maliny będą słodkie, ale płytkie i niewystarczająco soczyste, przypominające kość. Ostatni raz spędzasz podlewanie w środku jesieni {kiedy liście zaczynają spadać), używając 25-35 l wody dla 1 metrów kwadratowych. m. Konieczne jest lepsze zimowanie malin. DRAIN Śliwki zaczynają podlewać natychmiast po kwitnieniu drzew. Następnie przez 2-3 tygodni, kiedy powstaje jajnik i po kolejnych 2-2,5 tygodni w okresie tworzenia kości. Pod koniec września i na początku października wypijają ostatniego drinka. Chroni to system korzeniowy drzew przed zamarzaniem. Stawki wody zależą od wieku drzew. Sadzonki należy podlewać w ilości 30–60 litrów na każdy. Pod drzewami od 3 do 5 lat - 50-90 litrów wody. W przypadku śliwek w wieku 6-10 lat zużywa się 120-180 litrów. Starsze niż 11 lat drzewa potrzebują 30-60 litrów wody na 1 km kw. m lufowy okrąg. Podlewaj ogród wieczorem lub w nocy. W ciągu dnia możesz zorganizować odświeżające zraszanie. Nawilżyć glebę pod śliwkami na głębokość 0,8-1 m. Na piaskowcach nawadnianie wydaje się często, ale umiarkowanie. Pożądane jest ogrzanie wody w słońcu w zbiornikach do temperatury 18-22 °. Podlewanie przed zimą powinno być najbardziej obfite: zwiększyć zużycie wody w 2-3 razy niż zwykle. WIŚNIA Drzewa wiśniowe i krzewy wymagają mniej wody niż śliwki. Ale najważniejsze jest zachowanie równowagi. Przy braku wilgoci owoce będą małe i włókniste, a jeśli będą nadmiernie wilgotne, wiśnia może gnić. Podlej drzewo po raz pierwszy po kwiatach wiśni, a następnie po kolejnych 2-3 tygodniach - jest to konieczne do utworzenia jajnika. Następnie spędź kolejne 3 nawadnianie w odstępach 2-2,5 tygodnia, aby przywrócić siłę rośliny po owocowaniu. Aby drzewa i krzewy nie bolały, temperatura wody powinna wynosić 16-20 °. Zwilżyć warstwę gleby na głębokość 0,6-0,8 m. Podczas formowania się jajnika i dojrzewania owoców, podlać plon zgodnie z 30-40 l na siewkę, 50-70 1 na 3-5 drzew, 120-150 L na 6-X. wiek i przez 30-50 l dla wiśni starszych niż 11 lat. W połowie jesieni konieczne jest obfite podlewanie dla wszystkich drzew owocowych. Co podlewać rośliny? Wielu ogrodników, próbujących uzyskać wysoką wydajność, używa do podlewania nie zwykłej wody, ale zmieniło wodę. Prawdopodobnie wszyscy słyszeli o „srebrnej wodzie” i jej właściwościach bakteriobójczych. Możesz go zdobyć, na przykład, utrzymując wodę w srebrnym naczyniu. Istnieje jednak opinia, że ​​umierają w nim wszystkie drobnoustroje i bakterie - zarówno szkodliwe, jak i pożyteczne. Dlatego jeśli nadmiernie podlejesz rośliny taką wodą, mogą zachorować. Zjonizowana woda jest uzyskiwana przez przepuszczanie przez nią stałego prądu elektrycznego. Możesz zrobić urządzenie, aby je zdobyć (ryc. 1). Pomiędzy katodą i anodą zainstalowana jest przewodząca półprzepuszczalna uszczelka (na przykład z plandeki) - lider B. W rezultacie dodatnio naładowane jony gromadzą się w pobliżu elektrody dodatniej. Woda uzyskuje wyraźną reakcję kwasową. Nazywają ją „martwą”, ponieważ niszczy bakterie. W pobliżu „minus” gromadzą się ujemnie naładowane jony. Tutaj woda uzyskuje reakcję alkaliczną. Nazywa się to „życiem”. Obie rośliny używają jednej i drugiej wody, ponieważ jedna jest odpowiednia do alkalicznej reakcji gleby, podczas gdy inne nie lubią tego. Zmiany strukturalne zachodzą w namagnesowanej wodzie pod wpływem pola magnetycznego i nabywa ona właściwości stymulatora wzrostu. Do „magnesowania” wody można użyć takiego urządzenia (ryc. 2). Wykonany jest z 2 płyt ze szkła organicznego (1), między nimi przyklejono zygzakowaty meander (2) (przepływ wody pokazano na objaśnieniu). Magnesy trwałe są instalowane po 2 stronach - z głośników (3). I muszą być zainstalowane w kierunku tych samych biegunów. Magnesy są mocowane za pomocą aluminiowych zacisków (4). Eksperymenty przeprowadzone z użyciem takiej wody wykazały, że stymuluje wzrost roślin, ale jednocześnie są one bardzo rozciągnięte. Moim zdaniem lepiej go używać do wspinania się na rośliny. Konstantin Molchanov, Iwano-Frankiwsk Każde warzywo ma swoje własne podlewanie Jeśli opanujesz naukę prawidłowego nawadniania warzyw, to zwiększaj plony. © Autor: I. Khromov. Kandydat nauk rolniczych Dla wysokich wydajności Prawdopodobnie niewielu ogrodników myśli o tym, jak podlewać warzywa. Większość ludzi nawadnia nawadnia ziemię wieczorem lub wczesnym rankiem, gdy wysycha, a jeśli pada, nie biorą w ręce ani konewki ani bryzgów. W rzeczywistości podlewanie warzyw jest nauką, a jeśli to zrozumiesz, wówczas plony mogą znacznie wzrosnąć. Ogórki Dla ogórków optymalne zraszanie zraszanie, ponieważ liście bardzo aktywnie odparowują wodę. Dopuszcza się podlewanie pod korzeniem, jeśli na liściach występują oznaki mączniaka. W upale konieczne jest podlewanie ogórków późnym popołudniem, a jeśli jest zimno w nocy rano. pomidory Najlepszy sposób na podlewanie jest pod korzeniem. Zraszanie można stosować tylko wtedy, gdy jest bardzo gorące i suche. Pomidory uwielbiają osiadłą wodę, lekko rozgrzaną przez słońce, szczególnie rano. Kiedy pojawią się pierwsze kwiaty, musisz podlać pomidory 1 raz w ciągu 5-6 dni, a później - 1 raz w ciągu 11-13 dni, wlewając 1 wiadra wody na 2 m3. Buraki i marchew Te kultury uwielbiają podlewać. W przypadku marchwi najlepszą opcją jest podlewanie z konewki. Im mniejsza średnica otworu w dyszy, tym lepiej. Naturalnie woda powinna być osadzona, a nie zimna. Buraki bardziej lubią podlewać w rowkach, które muszą być wykonane wzdłuż roślin. Pieprz i bakłażan W przypadku tych kultur preferuje się wodę w rowkach lub pod korzeniem. Jeśli jednak pogoda jest bardzo gorąca, to rano i wieczorem można nawadniać je z konewki za pomocą ciepłej wody, a po schłodzeniu do 16-17 ° C całkowicie wyeliminować podlewanie. Czosnek i cebula W przypadku czosnku i cebuli wystarczy zwykły wąż i zwykła woda z kranu (nawet jeśli jest zimny). Dynia i cukinia Rośliny te wymagają umiarkowanego podlewania. Najbardziej odpowiedni sposób to z konewki, ale ze zdjętą dyszą i pod korzeniem. Podlewanie powinno odbywać się w cienkim strumieniu: te rośliny nie wytrzymają korzeni. Do podlewania wlej wodę do konewki z góry - do wieczora rozgrzeje się i uspokoi. ziemniaki Nie wszyscy to wylewają - i na próżno! Podlewanie ziemniaków może znacznie zwiększyć wydajność. Jednak należy to zrobić bardzo ostrożnie, zlewając na 1 m2 nie więcej niż wiadra wody 2, tylko jeśli nie ma deszczu w ciągu 5-6 dni. W przypadku ziemniaków najlepiej jest obmywać zimną wodą wąż. Kapusta Wszyscy wiedzą, że kapusta lubi wilgoć, bo obficie ją wylewają. To prawda. W okresie, w którym tworzy się kapustę, 1 mg należy wlać co najmniej 30 l wody. Cierpienie z kapusty staje się podatne na wiele szkodników, jej liście tracą swój ochronny turgor. Rada Późne odmiany kapusty najlepiej podlewać każdego dnia, a wczesne w odstępie kilku dni. Jednak nie tylko obfitość wody jest ważna dla kapusty, ale także jak jest podlewana. Najlepiej podlewać rośliny, skupiając się na pogodzie za oknem. Tak więc, w upale, zaleca się stosowanie zraszania (można go podlewać za pomocą węża, zimnej wody), a gdy jest chłodny, jest podlewany pod korzeń (z konewki z usuniętą dyszą, podgrzewany wodą pod słońcem). W końcu gleba powinna odfiltrować co najmniej 40 cm. ZIELONA I CZERWONA WODA RÓŻNIE Aby uzyskać dobre zbiory pomidorów i ogórków, rośliny muszą być odpowiednio podlewane. Podlewanie pomidorów Woda na pomidory powinna być z umiarem. Przed owocowaniem rzadko podlewam pomidory w szklarni (nie więcej niż 1 razy w tygodniu), ale obficie. Zmiany wilgotności gleby stymulują rozwój roślin. Gdy tylko zobaczę, że owoce z pierwszej ręki zaczęły się rumienić, podlewam dwa razy w tygodniu, ale z obniżoną stawką. Jeśli gleba jest zawsze półsucha, osiągniesz wysokie walory smakowe owoców, nie dopuścisz do ich pękania i nie zapobiegniesz rozwojowi chorób grzybowych. Podlewaj pomidory rano. Jednocześnie nie zwilżaj roślin, tylko glebę, starając się uchwycić jak najmniej gleby, aby nie zwiększyć wilgotności powietrza. Aby zmniejszyć go w szklarni, podlewanie odbywa się w plastikowych butelkach zakopanych obok krzewów pomidorowych. Ta technika jest znana wielu ogrodnikom, ale tylko nieliczni ją stosują. Tymczasem jego skuteczność jest niezaprzeczalna. Sadząc pomidory obok dziury, upuszczają plastikową butelkę z szyjką skierowaną w dół i ze ściętym dnem. Wodę do nawadniania lub roztwór z nawozem wlewa się nie pod korzeń, ale do powstałej „studni”. Ciecz szybko wchłania się do gleby w strefie korzeniowej. Takie nawadnianie jest bardzo przydatne w przypadku pomidorów, ponieważ muszą mieć wilgotne korzenie, a gleba i powietrze w szklarni powinny pozostać suche. Podlewanie ogórków Ale dobrej uprawy ogórków można się spodziewać tylko przy wystarczającym i regularnym podlewaniu. Ponieważ ich system korzeniowy jest powierzchowny, a masa liści i owoców tworzy się duża, podlewanie w upalne dni jest prawie codzienne. Jednak podlewanie gleby jest również szkodliwe - w tym przypadku napowietrzanie gleby i jej reżim termiczny są zaburzone. Po posadzeniu sadzonek przed rozpoczęciem owocowania, ogórki są podlewane umiarkowanie, tydzień później, w 4-5 l wody na kwadrat 1. m. W tym przypadku nie rozwiną się nadmierne masy liści, a wszystkie ich wysiłki będą skierowane na tworzenie dużej liczby owoców. Jeśli rośliny są tuczące, musisz pominąć jedno podlewanie. Wraz z powstaniem pierwszych jajników, a także z masowym owocowaniem i po zebraniu zielonych ogórków, ogórki są szczególnie wymagające pod względem wilgotności gleby. Dlatego z początkiem kwitnienia należy je podlewać za pomocą 2-3 dnia w ilości 8-12 litrów na metr kwadratowy 1. mw zależności od pogody, gęstości sadzenia i odmiany. W takim przypadku należy ostrożnie wylewać wodę, starając się nie moczyć liści, a zwłaszcza podstawy łodygi. Tutaj, w pobliżu szyjki korzeniowej, gleba powinna być zawsze sucha, aby korzeń nie gnił. Rada Ogórki wodne lepiej rano, a w ciągu dnia wilgotność będzie wyższa. Aby zawsze mieć pod pachami dużo gorącej wody, trzymaj beczki z wodą w szklarni. © Autor: Nikolai Dmitrievich ERMIKOV, Briańsk WODZIMY OGRÓD WARZYWNY: PROSTE ZASADY 5 Zadaniem nawadniania jest dostarczenie wilgoci do korzeni, które w większości przypadków znajdują się na głębokości 20-30, patrz: Ale litr wody, równomiernie rozlany na metrach kwadratowych 1, jest w stanie zwilżyć wszystkie gleby 1. To znaczy, aby ciecz spadła na głębokość 20 cm, wiadra wody 2 należy wlać do każdego metra kwadratowego. Najczęściej takie obfite nawadnianie terenowe jest konieczne tylko w okresie długotrwałej suszy (dni 7-10). Ale w szklarniach i schroniskach ta funkcja musi być brana pod uwagę. Jednocześnie podlewanie ogrodu często nie jest tego warte: mokra ziemia jest rajem dla ślimaków i chorób grzybowych. Następnego dnia po każdym podlewaniu konieczne jest poluzowanie gleby, aby zniszczyć skorupę, która zapobiega oddychaniu korzeni. Można zmniejszyć podlewanie, jeśli zmielimy ziemię - czarną przędzą, słomą, sianem, humusem. Aby obniżyć temperaturę gleby w cieple, można przeprowadzić nawadnianie chłodzące. W takim przypadku wystarczy wlać 3-5 litrów wody na 1 mkw. Ostatnią zasadą jest uwzględnienie preferencji każdej kultury: podlewanie potrzebuje pomidorów rano u nasady. Podczas podlewania liści jest wysokie ryzyko choroby; ogórki lubią wieczorne nawadnianie, podczas gdy wskazane jest kopanie wzdłuż roślin z rowkami 5-7 głębokość cm i wlewać do nich wodę; Papryki i bakłażany nadają się zarówno do nawadniania korzeni, jak i do rowków, najważniejsze jest przeprowadzenie ich przynajmniej przez 10 dni; Cebula i czosnek przestają podlewać na 30 dni przed zbiorami, a cebulki dojrzewają lepiej i przeżywają; gdy kapusta wiąże kapustę, wskaźnik nawadniania wynosi co najmniej 30 litrów na 1 metrów kwadratowych; jeśli marchew nie ma wilgoci, jej liście zwijają się i ciemnieją. Jeśli nie podlejesz ogrodu, korzenie będą szorstkie i brzydkie; że buraki są spragnione, mówi fioletowo-fioletowy kolor liści. Jeśli zignorujesz prośbę o podlewanie, rośliny okopowe staną się bez smaku, a rośliny mogą uwolnić łodygi kwiatowe; cukinia i dynie potrzebują podlewania raz w miesiącu, a będziesz musiał wlać dwa wiadra wody na każdą cukinię i wiadro pod dynią. © Autor: Anton LESHCHEV, Cand. nauk PODRAŻNIANIE WODY Czy chcesz, aby maliny dobrze rosły i przynosiły owoce? Podlewaj go w odpowiednim czasie i obficie, szczególnie na południu, w przeciwnym razie uzyskanie wysokiej wydajności jest po prostu niemożliwe. Najczęstszym błędem popełnianym przez ogrodników jest codzienne podlewanie malin. W rezultacie wilgoć tylko nawilża wierzchnią warstwę gleby, nie penetrując korzeni. Dlatego lepiej „pić” rzadziej, ale obficie, dopóki warstwa korzeniowa nie będzie mokra (23–35 cm). Liczba nawadniania - w zależności od warunków pogodowych, rezerw wody w glebie. Podlewanie jest ważne przed kwitnieniem oraz w okresie wzrostu i dojrzewania jagód. Maliny są podlewane i natychmiast po następnej kolekcji owoców, dzięki czemu przy następnej kolekcji ziemia ma czas na wyschnięcie. Overmoistening może przynieść malinom nie mniej szkód niż susza. Niebezpieczeństwo polega nie tylko na braku powietrza dostającego się do korzeni, ale także na tym, że gleba staje się zimniejsza, ponieważ ciepło słoneczne jest wydawane nie na jej ogrzewanie, ale na odparowanie wilgoci. Może to znacznie opóźnić rozwój krzewów, szczególnie wiosną. Dlatego w deszczowych, chłodnych okresach oczywiście nie musisz biegać z wężem do malin. Sposoby podlewania Zraszanie: woda bezpośrednio z węża lub instaluj różne systemy nawadniające. Dzięki tej metodzie przepływ wody jest nieuzasadniony duży, ponieważ nie tylko rzędy są podlewane, ale także odstępy między rzędami. Nawadnianie Aryky (na bruzdach) jest bardziej ekonomiczne. Wokół rzędów malin wałki zgrabia się na wysokość 10-15 cm - rośliny uzyskuje się w płytkim rowie, który wylewa się, wkładając do niego wąż. Ale w tym przypadku trudno jest osiągnąć jednolitą wilgotność gleby. Kroplowe podlewanie - mogą ściśle dozować dopływ wody do korzeni. Woda jest podgrzewana, gleba jest równomiernie zwilżana. Ta metoda oszczędza dużo czasu i samej wody. © Autor: Oleg SAVEYKO ŚLIWA WODNA Jeśli zima nie była śnieżna, a powódź gwałtowna, oznacza to, że planuję pierwsze podlewanie hybrydowych śliwek i wiśni na początku maja: 7-8 wiader - na owocujące drzewo, 3 wiadra - na młodego. Następne podlewanie nastąpi w drugim tygodniu po kwitnieniu. trzeci - kiedy jajniki zaczynają zmieniać się ze skromnego grochu w małą śmietanę. Ten okres w hybrydowej śliwce wiśniowej przypada na środkowy koniec czerwca, a na śliwkę - w lipcu. Czwarte podlewanie - ładowanie wilgoci - przeprowadzam na początku października, ale pod warunkiem, że jesień będzie sucha. Po podlaniu gleba w kręgach prawie łodygowych jest ostrożnie spulchniana do głębokości 5-7 cm, aby zmniejszyć parowanie wilgoci, zakrywam koła tułowia kartonem, rozprowadzam na wierzchu wysuszone chwasty lub trawę trawiastą (całkowita warstwa ściółki wynosi 8-12 cm). © Autor: Natalia DORONINA, nauczycielka w School of Gardeners, Kaluga Region JAK POPRAWIĆ WYDAJNOŚĆ OPRYSKIWACZA PODCZAS PODLEWANIA? Jednym z głównych letnich zmartwień każdego właściciela przydomowej farmy jest podlewanie ogrodu. Nawet w naszych zazwyczaj niezbyt gorących regionach zdarzają się długie okresy duszne, kiedy bez dobrych zabiegów wodnych dla zielonych zwierząt domowych nie warto nawet marzyć o zbiorach. Aby to osiągnąć, trzeba być mądrym. Osobiście lubię żartować, że zajmuję się ogrodnictwem metodą mieszaną, tj. Postaram się przejąć pomysły, które lubię, zarówno z tradycyjnych, jak i nowych systemów rolniczych. Na przykład na moim stosunkowo dużym, z trudnym terenie wąskie wysokie łóżka z szerokimi nawami zapuściły korzenie i dobrze się pokazały. Na nich uprawiam prawie cały „dżentelmeński” zestaw warzyw. Jednak są też wady: w szczególności duży obszar sadzenia, który wymaga odpowiedniego podlewania. Wróciłem więc do głównego tematu listu. Jak więc zorganizować podlewanie bez zbędnych kłopotów i czasochłonności? Jednym z najbardziej leniwych i kłopotliwych sposobów jest stosowanie węży ze standardowymi zraszaczami (zdjęcie 1). Muszę powiedzieć, że wodę na moje miejsce dostarcza mała pompa wibracyjna z ciemiączka znajdującego się na pobliskiej nizinie. Na szczęście tak. Jednak źródło nie jest wyposażone w idealny sposób, dlatego czasami do wody dostaje się drobna materia organiczna – piasek, drobinki nitkowatych alg i gałązki. Niewiele, ale w przypadku okresowego i niezawodnego zatykania się nowomodnych zraszaczy ogrodowych to wystarczy. W zraszaczach, z którymi się spotkałem, wypuszczanie wody następuje, gdy przechodzi przez cienkie kanały. Nawet kilka zatkanych otworów przeszkadza w działaniu takiego urządzenia – nawet pod stałym ciśnieniem wody zaczyna się ono coraz wolniej kręcić, a w końcu całkowicie przestaje. DB w wyniku czego wszystko dookoła jest zalane wodą, ale nie łóżka. Jednym słowem te "rzeczy" wymagają stałego nadzoru i częstego zamieszania przy demontażu i czyszczeniu. Okazuje się, że to metoda, choć „leniwa”, ale „chłodna”. Sytuację można oczywiście uratować, działając czołowo: podważ przed ramionami natryskowymi. Nie wykluczy to zamieszania, ale przekieruje wysiłki - będziesz musiał wyczyścić zatkane filtry i okresowo kupować kasety eksploatacyjne. Znowu pompa będzie musiała przepychać wodę przez niepotrzebny opór, a już mamy przyzwoitą różnicę wysokości: do ogrodu nie dociera tak dużo wody. A potem ostatnio zobaczyłem w sprzedaży stare niezawodne zraszacze ślimakowe (zdjęcie 2). Dzięki reklamie wszystkich najbardziej zaawansowanych, wychodzą z mody wśród letnich mieszkańców. I na próżno! W nich opryskiwanie następuje z powodu sił odśrodkowych, tj. przez styczny wlot dyszy woda pod ciśnieniem wchodzi do pustej przestrzeni cylindryczny korpus, kręci się i jest wyrzucany przez duży otwór w pokrywie, rozbijając się na małe krople. Bez kanałów, bez cienkich, zatkanych otworów! Wszelkie zanieczyszczenia, które dostaną się do wnętrza takiego zraszacza, natychmiast wylatują przez dużą "dyszę" (zdjęcie 3). Jedynym problemem są uchwyty do takich urządzeń. Tutaj są po prostu znacznie mniej niezawodne. Ale nawet tutaj znalazłem wyjście: ustawiłem dyfuzor na odpowiednią wysokość za pomocą patyka. Ostrzę jego dolny koniec i wbijam w ziemię. Wysokość - wyższa niż największe liście w grządkach. A wszystkie kłopoty związane z podlewaniem to dla mnie teraz tylko okresowe przestawianie zraszacza. Po dłuższym podlewaniu woda lodowa ochładza wąż, czyniąc go twardym i nieustępliwym. Przed przeprowadzką w nowe miejsce wyłączam pompę i pozwalam wężowi rozgrzać się na słońcu przez kwadrans, po czym znów staje się miękki. Staromodne zraszacze ślimakowe sprawdzą się bez zarzutu nawet przy pobieraniu wody ze stawu, starej studni, zbiornika magazynowego i innych podobnych przypadkach używania wody technicznej nieuzdatnionej z ewentualnymi drobnymi zanieczyszczeniami. © Autor: Siergiej ROMANOV. wieś Mochowaja, terytorium Perm JAK PRAWIDŁOWO PODLEWAĆ OGRÓD - WIDEO Materiał przygotowały listy: Elena PETRENKO, Kijów, Alexandra ZHUCHKOVA, Saratów, Sergey LESNIKOV, Saransk Olesya KARAS, Mińsk NARZĘDZIE DLA MISTRZÓW I MISTRZÓW, A TOWARY DOMOWE SĄ BARDZO TANIO. DARMOWA DOSTAWA. Są RECENZJE. Poniżej znajdują się inne posty na temat "Jak to zrobić sam - właściciel domu!" Subskrybuj aktualizacje w naszych grupach i udostępniaj. Zostańmy przyjaciółmi! Niepokojące informacje napływające z wielu lubelskich plantacji dotyczące kondycji roślin w czasie poprzedzającym kwitnienie malin letnich i w okresie intensywnego wzrostu wegetatywnego malin jesiennych były głównym tematem szkolenia zorganizowanego 19 lutego w miejscowości Ratoszyn Drugi koło miejscowości Chodel. Szkolenie dla osób należących lub współpracujących z Grupą Producentów Owoców i Warzyw Fruvitland. Analizy sytuacji na lubelskich plantacjach roślin jagodowych z przedstawieniem aktualnych zaleceń dokonali: dr Paweł Krawiec i dr hab. Zbigniew Jarosz z UP w Lublinie. Żółknące liście A nie mówiłem, że maliny, nawet odmian jesiennych podmarzły lub przemarzły zimą na części plantacji. Objawy tych przemarznięć widoczne są w postaci nierównomiernych wschodów czy też żółknięcie liści na wielu plantacjach. W najlepszej kondycji minione lato i zimę przetrwały najczęściej młode plantacji, znacznie gorzej prezentują się rośliny na starych plantacjach – mówił dr P. Krawiec. Na wielu plantacjach obserwuje się nierównomierne wschody – to najczęściej efekt przemarznięcia roślin zimą Dlatego według dr Z. Jarosza, konieczne jest zastosowanie programu regenerującego rośliny. Jest to obecnie szczególnie ważne na plantacjach malin dwuletnich, gdzie wykształcające się kwiaty na skutek problemów z pobieraniem wystarczającej ilości azotu z uszkodzonego zimą systemu korzeniowego pobierają go z liści co prowadzi do ich żółknięcia. Z kolei zasychanie brzegów blaszek liściowych to prawdopodobnie symptomy niedoborów azotowo-potasowych. Na plantacjach z fertygacją przy braku azotu celowe będzie zastosowanie w małej dawce saletry amonowej (10-20 kg/ha) + saletry wapniowej YaraLiva Calcinit (10 kg/ha). Przy braku fertygacji można zastosować w rzędy roślin około 100 kg nawozu YaraLiva Tropicote. Jeśli występują zaburzenia azotowo-potasowe wówczas przez fertygację można podać siarczan potasu (około 10 kg/ha). Jeśli na plantacji nie ma fertygacji wówczas posypowo można zastosować w rzędy roślin od 50-70 do 100 kg/ha siarczanu potasu lub nawozu Patentkali. Dr Z. Jarosz, zalecał równocześnie bardzo dużą ostrożność w ilości podawanych obecnie nawozów azotowych, gdyż podanie jednorazowo dużych dawek tego składnika będzie zwiększało podatność roślin na szarą pleśń. Kolejny raz nawożenie azotem będzie można zastosować po kwitnieniu. Żółknące liście lub zasychające brzegi blaszek liściowych często obserwowane są na plantacjach malin letnich Regeneracja systemu korzeniowego Dr hab Zbigniew Jarosz i dr Paweł Krawiec (w środku) informują o tym jak postępować na plantacjach malin w najbliższych dniach Jak informował dr Z. Jarosz, na wielu plantacjach po zimie i w czasie wiosennych chłodów oraz przymrozków celowe było zastosowanie programów regeneracyjnych, opartych na biostymulatorach, takich jak chociażby Asahi SL. Rośliny na takich plantacjach z reguły mają bardzo silny wzrost, co przy uszkodzonym systemie korzeniowym przekłada się obecnie na wystąpienie niedoborów wielu składników. Przy rosnących obecnie temperaturach, rośliny z uszkodzonym systemem korzeniowym lub tam gdzie nie ma możliwości ich nawadniania będą przy silnej transpiracji dodatkowo cierpiały na niedobory wody. Dlatego jak informował dr P. Krawiec, warto stosować rozwiązania stymulujące rozwój systemu korzeniowego podając poprzez fertygację preparaty fosforynowe np. Resistim (4-5 l/ha). W trakcie szkolenia zwracano również uwagę na to aby nie nadużywać preparatów fosforynowych, gdyż może to prowadzić do problemów z pozostałościami fosfonianów w owocach. Dotyczy szczególnie owoców produkowanych metodami ekologicznymi. Drugim produktem, który pomoże w rozwoju systemu korzeniowego jest Goemar Goteo. W regeneracji systemu korzeniowego będą sprawdzały się także nawozy aminokwasowe jak np. Terra Sorb Radicular (10 l/ha). Tutaj zwracano uwagę, aby wszystkie produkty stosować raczej w małych dawkach i jeśli stosować jakoś program regenerujący to raczej opierać się na jednej wybranej strategii tak aby nie doprowadzić do przebiostymulowania roślin co może okazać się również niebezpieczne dla roślin. Plantacja malin odmiany 'Polana’, przykryta na zimę agrowłókniną z dodatkową biostymulacją systemu korzeniowego prezentowała się 19 maja bardzo dobrze Jak informował dr Z. Jarosz, przygotowując rośliny na ciepło warto zastosować poprzez fertygację nawozy zawierające kwasy humusowe (2-3 kg/ha), które będą poprawiały strukturę gleby i poprawiały retencję wody. Jeśli ktoś nie dysponuje systemem nawadniającym może rośliny podlać roztworem zwierającym kwasy humusowe (rozpuszczając około 1 kg na 200-300 l wody). Oprócz preparatów typowo mineralnych można sięgną również po rozwiązania typowo biologiczne oparte na efektywnych mikroorganizmach (produkty z serii EM) podlewając ich roztworem rośliny lub produkt Revital (1 l/ha). Dolistnie Tam gdzie planowane jest dokarmianie dolistne w celu regeneracji silnych niedoborów azotowych można zastosować mocznik (stężenie 0,5%) + siarczan magnezu (stężenie 0,5%, ) + chelat żelaza (tutaj dr Jarosz, zalecał zastosowanie połowy dawki zalecanej na etykiecie z uwagi na słabą kondycję liści). Tam, gdzie zaczynają rośliny kwitnąć celowe będzie zastosowanie preparatu BioCal, który poprawi odżywienie owoców w wapń. Tam gdzie zaczyna się kwitnienie malin celowe będzie zastosowanie Biocalu W kolejnej części przedstawimy informacje dotyczące konicznych do przeprowadzenia zabiegów ochrony oraz regeneracji roślin na zawirusowanych plantacjach Żółta malina (zdjęcie - w artykule), choć uważana jest za rzadkość wśród ogrodników, znana jest od dawna. Prawdziwi koneserzy malin z powodzeniem uprawiali niezwykłą roślinę od lat dwudziestych XX wieku. Pomimo faktu, że od tamtego czasu minęło prawie sto lat, żółta malina nie zyskała tak szerokiej popularności jak jej czerwona malina. Cechy wyróżniające Jagody malinowe prawie nie zawierają kwasu, więc smakują dużo słodsze niż odmiany. maliny zwykłe. Mają subtelny smak kwasu foliowego, który nadaje jagodom szczególnie przyjemny smak. Właśnie dlatego odmiany żółtych malin bardzo lubią dzieci. Malina malinowa nie zawiera alergenów, dlatego nadaje się nawet do alergii. Z niego możesz ugotować różne dżemy i dżemy. Ponieważ dojrzałość jagód nie występuje równocześnie, można cieszyć się smakiem słodkich owoców wystarczająco długo. Skład biochemiczny Żółte odmiany malin różnią się od zwykłych (czerwonych) nie tylko kolorem jagód. Skład biochemiczny tych owoców jest nieco inny niż czerwone jagody maliny, co stanowi istotną zaletę w kierunku żółtych odmian. Wysoka zawartość cukrów i niewielkich ilości kwasu sprawia, że ​​żółta malina jest znacznie słodsza. Główną cechą składu biochemicznego żółtej maliny w porównaniu z czerwonymi owocami lub Aronią jest niska zawartość antocyjanów. Taka charakterystyczna cecha sprawia, że ​​żółte owoce są szczególnie przydatne dla osób cierpiących na alergie, dzieci i kobiety w ciąży. Jagody z żółtej maliny są bogate w kwas foliowy, witaminę B9, która bierze udział w tworzeniu krwi, poprawia metabolizm i pomaga w syntezie ważnych związków. Wybór lokalizacji i prace przygotowawcze Pod sadzeniem żółtych malin lepiej jest zająć najbardziej oświetlone obszary. Gleba powinna być optymalnie zwilżona: nie dopuszcza się nadmiernej wilgoci. Pomimo tego, że żółta malina naprawdę nie potrzebuje wartości odżywczej ziemi, doświadczeni ogrodnicy zalecają wstępne wzbogacenie terenu obornikiem lub torfem. Aby uzyskać lepszy efekt, do mieszanki odżywczej można dodać piasek. Roślina nie zapuszcza korzeni w bagna, wapienne i suche gleby piaszczyste, słone bagna. Najlepiej sadzić maliny wzdłuż budynków i płotów. Idealnymi poprzednikami są takie kultury: marchew, cukinia, ogórki, rośliny strączkowe. Lepiej, jeśli ziemniaki, papryka, truskawki lub pomidory nie rosną w miejscu przeznaczonym do sadzenia malin. Te rośliny mają te same szkodniki i cierpią na te same choroby, co żółta malina. Sadzenie i konserwacja nie wymagają od ogrodników określonych umiejętności i są przeprowadzane zgodnie z ogólnymi zaleceniami. Malina żółta jest słabo odporna na suszę i odporna na zimę. To jest kochająca wilgoć i kochająca światło roślina jagodowa. W niezabezpieczonych obszarach szypułki malin mogą cierpieć z powodu silnych wiatrów, którym często towarzyszą niskie temperatury. Jednocześnie obserwuje się śmierć pąków i górnej części łodygi nawet w najbardziej zimowych odmianach. Żółta malina: sadzenie Najlepszy czas na sadzenie żółtych malin - jesienią i wiosną. Jeśli używa się zielonych sadzonek, sadzenie najlepiej wykonywać latem. Do sadzenia dołów lub rowy są przygotowane. W pierwszym przypadku doły wykopują wymiary 40 x 50 cm Odległość między otworami powinna wynosić co najmniej 1 m, a między rzędami 2 m. Szyja korzeniowa młodych sadzonek musi znajdować się kilka centymetrów nad poziomem ziemi, w przeciwnym razie będzie równa poziomowi powierzchni. W przypadku kopania wykopany jest fosa o głębokości 50 cm i głębokości 45 cm Odległość między rzędami powinna wynosić od około 1 metra do 50 cm, a mieszankę składników odżywczych można przygotowywać za pomocą zbutwiałego obornika, nawozu mineralnego i gleby o najwyższej żyznej glebie. Dalsze działania są przeprowadzane zgodnie z tym samym algorytmem, co przy sadzeniu roślin w dołach. Ostatnim etapem lądowania jest mulczowanie gleby torf, humus lub sucha ziemia. Jeśli sadzonki są dobrze rozwiniętymi pąkami, przycina się je do 30 cm. Żółta malina: pielęgnacja Malina Yellowberry nie jest rośliną odporną na zimno. Jednak w klimacie umiarkowanym wiele odmian może dobrze zimować bez żadnego schronienia. Aby udane zimowanie malinowe krzewy musiały być wciągnięte w kok i niezbyt mocno związane. Wtedy możesz zgiąć belki do siebie i zawiązać szczyty. Czasami ogrodnicy po prostu przyczepiają każdy krzak do ziemi. Te czynności najlepiej wykonywać przy ciepłej pogodzie, gdy znak termometru nie spadł jeszcze poniżej 6 stopni Celsjusza. W procesie przypinania szypułek malin do gleby, integralność rośliny może być łatwo uszkodzona, dlatego wszelkie manipulacje powinny być wykonywane z najwyższą starannością. Niektórzy ogrodnicy zalecają pokrycie krzaków świerkowymi liśćmi lub zasypywanie śniegiem. Nawóz W październiku żółta malina potrzebuje nawozu organicznego w postaci kompostu lub gnijącego nawozu. Na jednym krzaku rośliny wymagane jest użycie jednego kubła nawozu. Jesienią jesienia jest suche, maliny są obficie podlewane wodą (co najmniej trzy wiadra wody pod każdym krzakiem). Ogrodnicy amatorzy powinni pamiętać, że dla pomyślnej uprawy żółtych malin należy zwrócić szczególną uwagę na ściółkowanie gleby pod sadzeniem, ponieważ: przyczynia się do zachowania wilgoci w strefie korzeni; zakłóca wzrost chwastów; zatrzymuje ciepło i chroni korzenie przed mrozem. Żółty malina, sadzenie i pielęgnacja co jest dość proste, uwielbia azot i stale wilgotną glebę. Dlatego krzewy obficie podlewały napar z chwastów na początku czerwca. Napar chwastów jest dobrze rozcieńczony wodą w stosunku 1:10. W celu zachowania wilgoci w glebie tak długo, jak to możliwe i zapobiegania pojawianiu się chwastów, pod maliny wylewa się gnojowicę lub zarośla spod wlewu chwastów. Popularne odmiany Najczęstsze odmiany żółtych malin w naszym regionie to: Złote kopuły - powtarzająca się odmiana malin, której owoce mają złotożółty kolor i zaokrąglony kształt. Średniej wielkości krzewy. Żółty olbrzym - żółta malina, której zdjęcie imponuje wszystkim swoim pięknem. Krzewy rosną potężnie (do 2 m) i rozprzestrzeniają się. Jagody mają duży, żółty lub bursztynowy kolor. Miąższ jest wystarczająco pachnący i gęsty. Okres dojrzewania to lato. Odmiana odporna na zimę. Morela - powtarzający się rodzaj odmiany. Złote jagody moreli kolor. Owoc ma stożkowaty kształt średniej wielkości. Roślina jest krótka i nieco rozwalona. Runaway - różnorodność żółtych malin o wysokich plonach. Okres dojrzewania to lato. Jagody mają złoty pomarańczowy kolor i zaokrąglony stożkowaty kształt. Owoce średniej wielkości. Krzewy są średniej wielkości i średnio rozwalone. Kontrola szkodników Żółta malina jest odporna na choroby. Zapobieganie chorobom leży w tych samych środkach, co szkodniki. Większość chorób może być spowodowana zbyt zimną wodą, która jest używana do podlewania lub zagęszczania nasadzeń. W celu zapobiegania inwazji szkodników, żółte maliny powinny być cięte jesienią, usunąć opadłe liście i wykopać ziemię. W sezonie aktywnego wzrostu nie można tolerować pojawienia się chwastów w malinach. Wniosek Pomimo wszystkich zalet, odmiany żółtych malin są rzadkością w naszych ogrodach. Oprócz wszystkich korzystnych właściwości i smaku, ma on tę zaletę, że doceni każdy ogrodnik - przy minimalnej staranności, roślina jest w stanie produkować ogromne plony wspaniałych jagód. wymagania glebowe i klimatyczne| sadzenie| odmiany| pielęgnacja| nawożenie| przycinanie| rozmnażanie| zbiór i przechowywanie| choroby i szkodniki Malina Malina jest krzewem dziko rosnącym w lasach. Jest również chętnie uprawiana w ogrodach przydomowych, ze względu na smaczne i bardzo wartościowe owoce. Jest krzewem o długich, wiotkich, dorastających do 2 metrów pędach i i zielonych liściach z białawym spodem. Owoc maliny składa się ze ściśle przylegających do siebie, małych pestkowców, zebranych w owoc złożony, który w porze dojrzewania lekko oddziela się od stożkowatego dna kwiatowego. Owoce maliny najczęściej są czerwone, jednak są też odmiany o owocach żółtych lub ciemnopurpurowych. Maliny to pyszne i aromatyczne owoce, bardzo cenione również ze względu na swoje właściwości zdrowotne. W ich owocach są kwasy organiczne (takie, jak askorbinowy, cytrynowy, jabłkowy czy salicylowy), pektyny, antocyjany, związki śluzowe i błonnik. Zawierają mnóstwo witamin, między innymi C, E, K, PP i z grupy B, a także wiele składników mineralnych, takich jak potas, magnez wapń czy żelazo. Cenione są również liście malin, które zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne i sole mineralne, dzięki czemu mają właściwości przeciwbakteryjne, ściągające i przeciwzapalne. Zarówno owoce, jak i liście malin są znakomitym środkiem przeciwgorączkowym. Owoce maliny dzięki zawartości kwasu elagowego mają właściwości antybakteryjne, przeciwbólowe, uspokajające, obniżające ciśnienie krwi, wspomagają też leczenie przeziębień, zapaleń jamy ustnej, gardła i krtani. Maliny są również stosowane w diecie i kuracjach odchudzających - biorą udział w procesach trawiennych i oczyszczają organizm z toksyn. Mają właściwości antyoksydacyjne - pomagają usuwać wolne rodniki z organizmu. Najsmaczniejsze są maliny zrywane prosto z krzaka. Możemy jeść je na surowo, a także robić z nich pyszne konfitury, galaretki, soki, syropy czy nalewki. Używane są jako dodatek do lodów, ciast, musów, a nawet do dań mięsnych, na przykład z wołowiny, wieprzowiny czy drobiu. Sok z malin doskonale rozgrzewa organizm, jest nieoceniony podczas jesiennych i zimowych wieczorów. Owoce maliny są również składnikiem wielu kosmetyków używanych do pielęgnacji skóry, ponieważ doskonale ją nawilżają, wygładzają, tonizują i ujędrniają. Regulują również wydzielanie serum i działają antyseptycznie, a także naturalnie oczyszczają skórę, usuwając martwy naskórek, odprężają ją i poprawiają jej koloryt. Uprawa malin jest dosyć prosta, dlatego warto mieć je w swoim ogrodzie. Te wyhodowane samodzielnie są najzdrowsze, najbardziej aromatyczne i wartościowe. Wymagania glebowe i klimatyczne Maliny najlepiej rosną w miejscach słonecznych. Lubią gleby żyzne, bogate w składniki odżywcze, ale przepuszczalne i lekko kwaśne, o pH w granicach 5,5 - 6,5. Nie znoszą gleb zasadowych. Lubią wilgoć w podłożu, ale nie udają się na terenach zbyt mokrych, o wysokim poziomie wód gruntowych. Gorzej rosną też na glebach zbyt luźnych, piaszczystych, ponieważ mają płytki system korzeniowy i na takiej glebie problemem może być odpowiednie dostarczanie krzewom wody i składników pokarmowych. Bardzo dobrze znoszą temperatury zimowe. Sadzenie Ponieważ maliny będą rosły w tym samym miejscu przez kilka następnych lat, ważne jest odpowiednie przygotowanie gleby pod ich uprawę. Należy starannie oczyścić ją z chwastów, zwłaszcza tych wieloletnich, takich jak perz czy powój. Warto wzbogacić glebę w materię organiczną. Dobrze jest również zbadać odczyn gleby za pomocą kwasomierza i w miarę potrzeb skorygować go zakwaszając lub odkwaszając glebę. Maliny można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią. Głębokość sadzenia nie jest duża, wystarczy wykopać za pomocą szpadla dołek na głębokość 15-20 cm. Po posadzeniu trzeba dobrze ucisnąć glebę wokół rośliny i obficie ją podlać. Należy również przyciąć sekatorem pędy maliny na długość około 30 cm. Jeśli rośliny sadzimy w rzędach, odległość pomiędzy nimi powinna wynosić dwa metry. Rośliny w rządzie, w zależności od odmiany, mogą rosnąć w odstępie 50-100 cm. Krzewy malin możemy uprawiać na płasko, ale warto je uprawiać w redlinach, czyli usypanych wałach ziemi o wysokości 15-30 cm. Taki sposób uprawy ogranicza ryzyko występowania chorób korzeniowych. Krzewy malin, zwłaszcza odmian jesiennych, możemy posadzić również w nieregularnych grupach, tworząc naturalne maliniaki, podobne do tych naturalnie rosnących w lasach. Odmiany Odmiany malin dzielą się na dwa podstawowe rodzaje owocujące jednorazowo, zwane potocznie letnimi i powtarzające owocowanie, zwane jesiennymi. Malina owocująca jednorazowo zawiązuje pąki kwiatowe na dwuletnich pędach i owocuje tylko raz w ciągu roku, w czerwcu lub w lipcu. Odmiana powtarzająca owocuje na pędach jednorocznych i wydaje owoce dwa razy w ciągu roku, najpierw w czerwcu lub lipcu, a później we wrześniu lub październiku. Oba rodzaje różnią się przez to sposobem cięcia i prowadzenia uprawy. Odmiany malin owocujących jednorazowo to między innymi Laszka, Sokolica, Tulameen czy Glen Ample. Powtarzające owocowanie to na przykład Polana, Polka, Polesie czy Pokusa. Ciekawą odmianą jest Poranna Rosa, o żółtych owocach. Pielęgnacja Ściółkowanie Do ściółkowania malin można używać agrotkaniny lub agrowłókniny, które znacznie ograniczają wzrost chwastów, odrostów korzeniowych, a także dłużej utrzymują wilgoć w glebie. Maliny możemy ściółkować również korą sosnową. Odchwaszczanie i usuwanie odrośli korzeniowych: Jeśli nie stosujemy ściółkowania, należy regularnie odchwaszczać naszą uprawę. Chwasty można wyrywać ręcznie lub usuwać za pomocą motyczki bądź pazurków. Oprócz chwastów, należy również usuwać odrosty korzeniowe, które malina wypuszcza bardzo łatwo. Odrosty stanowią konkurencję dla krzewów, sprzyjają też występowaniu chorób pędowych. Te wyrastające wewnątrz krzewów i obok nich możemy usuwać ręcznie lub wycinać sekatorem. Te pojawiające się w większej odległości od krzaka można wykopywać motyczką lub szpadlem. Wiosenne niszczenie młodych odrostów jest bardzo korzystne dla malin, gdyż dzięki temu uzyskamy większe owoce, a wyrastające później młode pędy będą mniej narażone na działanie chorób i szkodników. Przycinanie Każdą odmianę warto przyciąć po posadzeniu, nawet jeśli poświęcamy w ten sposób pierwszy zbiór, który i tak w pierwszym roku byłby niewielki. Dzięki temu wspomagamy prawidłowe ukorzenienie się roślin. Wszystkie cięcia wykonujemy za pomocą sekatora, najlepiej w suche i pogodne dni, aby rany po cięciu mogły dobrze wyschnąć. Maliny owocujące jednorazowo: Owoce pojawiają się na pędach dwuletnich, więc po zakończeniu owocowania (latem lub jesienią) należy przyciąć równo z ziemią pędy, które w tym roku owocowały. Wycinamy także pędy najsłabsze oraz nadmiernie zagęszczające krzewy. Zostawiamy najwyżej 10-12 najsilniejszych pędów na krzaku. Maliny powtarzające owocowanie: Owoce pojawiają się dwukrotnie w ciągu sezonu, nie tworzą się jednak na tych samych pędach. W czerwcu lub lipcu pojawiają się u nasady pędów dwuletnich, a we wrześniu lub październiku na czubkach pędów jednorocznych. Czubek pędu jednorocznego po owocowaniu usycha, więc odcinamy go sekatorem. W następnym roku latem na tym dwuletnim już pędzie owoce pojawią się u nasady, a wtedy po zakończeniu owocowania pędy przycinamy równo z ziemią. Pąki u nasady tego pędu zaczną aktywność następnej wiosny, tworząc nowe pędy jednoroczne. Dodatkowo usuwamy pędy słabe i zbyt liczne, aby krzewy nie były zbyt gęste i do ich wnętrza mogło dotrzeć światło. Najczęściej w uprawie maliny jesiennej usuwa się jesienią wszystkie pędy, skracając je przy samej ziemi, tak, aby krzaki owocowały tylko raz w sezonie, na pędach jednorocznych we wrześniu lub październiku. Owoce są wtedy większe i lepszej jakości. Podlewanie Malina jest gatunkiem o dużych wymaganiach wodnych, zwłaszcza w okresie od kwitnienia do początku dojrzewania owoców. Przesuszenie roślin w tym okresie może spowodować, że owoce będą drobniejsze, a plony niższe. Jeśli jest sucho, należy więc zadbać o regularne podlewanie krzewów. Należy jednak zwracać uwagę, by nie moczyć liści i pędów, ponieważ zwiększa to ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Podlewanie roślin ogrodowych Palikowanie Dla malin owocujących w lecie palikowanie jest niezbędne, wskazane jest również dla tych odmian malin powtarzających owocowanie, które mają owocować dwukrotnie w ciągu sezonu. Jeśli mają owocować tylko na pędach jednorocznych, mogą być uprawiane jako wolnostojące, bez stosowania podpór. Te, które podpór potrzebują, możemy prowadzić w różny sposób. Do wyboru mamy: Szpaler pojedynczy: Na początku i końcu rzędu wbijamy grube paliki o wysokości około 140 cm nad ziemią, do których na wysokości około 120 cm przywiązujemy drut. Można przywiązać również dwa lub trzy kolejne druty, na mniejszej wysokości, aby pędy były bardziej stabilne. Pędy malin rozkładamy w wachlarz i przywiązujemy je do drutu w taki sposób, by na jednym metrze bieżącym rzędu mieściło się około 12 silnych pędów. Przy odpowiedniej ilości pędów korzystne jest skrócenie ich do wysokości 160-170 cm. Szpaler podwójny: Polega na rozdzieleniu pędów i przywiązaniu ich do dwóch równoległych drutów, umieszczonych na wysokości 120 cm po obydwu stronach rzędu. Druty rozpinamy zwykle w odległości około 50-60 cm od siebie. Metoda holenderska: Druty rozpinamy po obu stronach rządka, na wysokości około 80 cm i w odległości 80 cm od siebie. Po jednej stronie przywiązujemy pędy ubiegłoroczne, które w tym roku będą owocować. Po drugiej stronie pędy tegoroczne, gdy tylko będą wystarczająco rozwinięte. Będą one owocować w przyszłym roku. Owoce zbiera się wtedy w kolejnych latach na przemian, raz po jednej, raz po drugiej stronie. Nawożenie Maliny do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebują dużo azotu. Możemy stosować nawożenie organiczne i mineralne. Pamiętajmy, aby stosowane nawozy dobrze wymieszać z górną warstwą gleby za pomocą wideł lub szpadla. Nawozy organiczne obornik - przekompostowany, suszony lub granulowany, kompost - dowiedź się jak wykorzystać kompost w swoim ogrodzie, wermikompost, nawozy zielone - stosowane jak przedplon pod nowe sadzonki. Szczególnie polecane są mieszanki nawozów zielonych w postaci łubinu, peluszki, wyki lub bobu z dodatkiem facelii, słonecznika oraz kukurydzy. Nawozy mineralne jednoskładnikowe: Stosując je dobrze jest znać dokładnie zawartość składników pokarmowych w glebie - badanie gleby pod kątem zawartości mikro- i makroelementów można zlecić w stacji rolniczo-chemicznej. wieloskładnikowe: Należy wybierać te nie zawierające chloru, gdyż malina jest wrażliwa na chlorki. W centrach ogrodniczych są dostępne nawozy specjalnie przeznaczone dla krzewów jagodowych, które mają odpowiednio dl nich dobrane i zbilansowane składniki pokarmowe, więc warto skorzystać właśnie z nich. Rozmnażanie W warunkach amatorskich maliny najłatwiej jest rozmnożyć przez odrosty. Wystarczy wykopać i posadzić w nowym miejscu odrost korzeniowy. Aby pobrać sadzonkę, należy energicznie wbić łopatę między roślinę macierzystą a odrost, by przeciąć łączący je korzeń. Odrosty należy pobierać tylko od zdrowych malin. W przypadku produkcji sadzonek na większą skalę, maliny rozmnaża się z sadzonek korzeniowych lub za pomocą sztobrów. Rozmnażanie z sadzonek korzeniowych polega na tym, że odkopuje się od rośliny powstałe odrosty i tnie korzenie na kawałki o długości 10-15 cm. Pocięte wkłada się bezpośrednio do ziemi na głębokość 5 cm. Wiosną ze śpiących oczek wyrastają młode pędy. W przypadku rozmnażania za pomocą sztobrów, czyli sadzonek zdrewniałych, na 10-15 cm odcinki tnie się jednoroczne, zdrewniałe pędy malin. To właśnie są sztobry. Powinny one mieć co najmniej jeden dobrze wykształcony pąk. Podobnie jak sadzonki korzeniowe, sztobry sadzimy bezpośrednio do ziemi. Należy przy tym zwracać uwagę, żeby pąk wystawał tuż nad powierzchnią ziemi. Zbiór i przechowywanie Maliny zbieramy w miarę dojrzewania, najlepiej zaraz po osiągnięciu dojrzałości. Dojrzałe są wtedy, gdy przy pociągnięciu łatwo oddzielają się od dna kwiatowego. Latem zwykle zbiera się maliny dwa lub trzy razy w tygodniu, jesienią, gdy owoce dojrzewają wolniej, raz lub dwa razy w tygodniu. Należy zbierać owoce suche, gdyż wilgotne szybciej gniją. Maliny są bardzo nietrwałe i nie nadają się do dłuższego przechowywania. Można je przechowywać nie dłużej, niż dwa dni. Jeśli chcemy przechowywać je dłużej, można je zamrozić. Choroby i szkodniki Krzewy malin narażone są na liczne choroby, przede wszystkim o podłożu grzybowym oraz wirusowym, a także atakowane są przez różnego rodzaju szkodniki. W przypadku malin wiele problemów związanych z chorobami i szkodnikami jest spowodowana niewłaściwymi warunkami uprawy. Zwracajmy uwagę ich wymagania oraz potrzeby, zarówno pod względem stanowiska i podłoża, jak również zabiegów pielęgnacyjnych. Odpowiednia uprawa i pielęgnacja na pewno przełoży się na zdrowotność naszych malin, a przez to również na jakość i ilość owoców. Jeśli rośliny zostaną porażone przez chorobę lub zaatakowane przez szkodniki, do ich zwalczania możemy stosować różnego rodzaju środki, naturalne lub chemiczne, przestrzegając zawsze zaleceń na etykietach. Do najczęstszych chorób i szkodników malin należą: Choroby: antraknoza maliny szara pleśń zamieranie pędów malin biała plamistość liści maliny chloroza nerwów liści maliny guzowatość korzeni krzaczasta karłowatość maliny mączniak prawdziwy maliny karłowatość maliny Szkodniki: kwieciak malinowiec przędziorek chmielowiec pryszczarek namalinek łodygowy kistnik malinowiec przebarwiacz malinowiec pryszczarek malinowiec mszyce (maliniaka, malinowa) zwójka różoweczka przeziernik malinowiec chrabąszcz majowy

podlewanie malin zimną wodą